,,(…)Nie chcąc konfrontacji na przerwach w cieniu stoi/Spojrzeń pogardliwych bardzo się boi(…)”
,,(…)Nie chcąc konfrontacji na przerwach w cieniu stoi/Spojrzeń pogardliwych bardzo się boi(…)”
,,Zawsze są przy mnie w trudnych chwilach. Ale wolałabym, by tych trudnych chwil nie było w ogóle… I nie było tych łezek…”
,,[…]Bo miałem być jak brat „idealny”/Ja jednak odpływam w świat nierealny…[…]”
,,[…]Nie wiem jak się czuć/Gdy w tłumie ludzi uwięziony…[…]I jak się bronić, gdy brakuje siły?[…]”
,,Yerin, widzę, że coś jest nie tak. Twoje oczy mi to mówią, a oczy nigdy nie kłamią, zawsze mówią prawdę…”
A co jeśli przyjdzie nam nazwać to, co między nami? Czy wtedy będziesz chciał uciec, bo nie jesteś gotowy?
„Połóżmy się na wilgotnej od deszczu trawie, w mokrych koszulach i przydługich dżinsach. Ten świat również płacze, niedługo utopi się w tych łzach zupełnie jak my.”
Nie idź za mną. Zawróć. Jest tu dla Ciebie zbyt mrocznie, ciemno, strasznie, zimno. Nie podchodź do mnie. Nie rań się. Odejdź. Zapomnij mnie. Żyj tak, jakby mnie nie było.
„Przecież na tym to życie polega. Coś było, minęło i już tego nie ma…”
tylko w ciszy łkam, błagając o pomoc wszystko, w co nie wierzę.
— Dlaczego usunęłaś konto?
,,Nikomu nic nie mów, przemilcz wszystko!/Lepiej cierpieć samemu, niż coś komuś powiedzieć na szybko/Ludziom nie wolno ufać, bywają zawodni/Jeśli im coś powiesz, to przez nich cię boli (…)”
„Kochanie mnie to rzecz trudna Może wydawać się też obłudna Nie licz, że będę dla ciebie miła Gdy dusza w środku zgniła Popsuta przez usta i serce…”
„Some people are meant to fall in love each other, but not meant to be together.”
Łzy spływają po policzkach, ale to łzy radości Dzięki tobie nawet najgorsi ludzie są znośni
Ja wieczorami cierpię też, moje oczy pełne łez.
„Zapomnieć i udać, że nic się nie wydarzyło.”
niech wypłyną ze mnie wszystkie łzy, niech wypłynie ze mnie cała woda, niech się odwodnię, niech umrę
spisane wszystkimi łzami, które wylałam w poduszkę
Wiesz, że wszyscy mamy swoje własne wojenne blizny. Maszeruj dalej. Walcz dla siebie i dla mnie. Wierzę w Ciebie, Peter.
Jakże wspaniale jest zapomnieć bez uczucia smutku przepełniającego całe ciało i umysł.
Byłam głupia jeszcze bardziej niż jestem na ten moment. Wydawało mi się, że dam radę, ale sam widzisz co sobie zrobiłam.
,,Było to dawno i jest już nieprawdą”
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
