„Ile ludzi zapłakałoby na wieść o mojej śmierci? Ile uroniłoby łzy na moim pogrzebie, a ile wspomniałoby mnie ze smutnym uśmiechem za kilkadziesiąt lat?”
„Ile ludzi zapłakałoby na wieść o mojej śmierci? Ile uroniłoby łzy na moim pogrzebie, a ile wspomniałoby mnie ze smutnym uśmiechem za kilkadziesiąt lat?”
Mama mówiła mi o Aniołach, ale zawsze przedstawiała ich jako sługów Boga, a nie jako osoby, które łamały serca by dawać lekcje innym grzesznikom. Moja mama była szalenie naiwna.
Wracasz myślami do dnia, w którym pierwszy raz się spotkaliśmy? Myślisz o mnie? Tęsknisz? Bo ja nie mogę przestać.
Oddaj mi kawałek mojego serca, który wyrwałeś raniąc mnie dogłębnie i wiecznie.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
