Dlaczego więc kiedy tu wisi w odejścia dzień uroczysty, w lesie okrytym cieniami echo odbija śmiech czysty?
Dlaczego więc kiedy tu wisi w odejścia dzień uroczysty, w lesie okrytym cieniami echo odbija śmiech czysty?
„Po prostu byłeś niezastąpiony.”
Spadam tylko po to, aby po chwili wznieść się na śnieżno-białych skrzydłach. Anielskich skrzydłach.
By po drugiej stronie pamiętali z kim życie przeżywali, nie jako przebłysk, a najdroższe wspomnienie. By widzieli ludzkie łzy i słyszeli płacz spowodowany ich odejściem w mgłach.
Wracasz myślami do dnia, w którym pierwszy raz się spotkaliśmy? Myślisz o mnie? Tęsknisz? Bo ja nie mogę przestać.
Oddaj mi kawałek mojego serca, który wyrwałeś raniąc mnie dogłębnie i wiecznie.
Gdy bliskość zmienia się w cień, a obietnice stają się pyłem, oto opis bólu, gdy przyjaciele odchodzą, jak echo zdrady, co w sercu się kryje.
Nie idź za mną. Zawróć. Jest tu dla Ciebie zbyt mrocznie, ciemno, strasznie, zimno. Nie podchodź do mnie. Nie rań się. Odejdź. Zapomnij mnie. Żyj tak, jakby mnie nie było.
Mama mówiła mi o Aniołach, ale zawsze przedstawiała ich jako sługów Boga, a nie jako osoby, które łamały serca by dawać lekcje innym grzesznikom. Moja mama była szalenie naiwna.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
