„Przepraszam cię Thorinie. Gandalf powiedział mi, że o wszystkim wiesz i, że się zgodziłeś, a ja naiwna w to uwierzyłam.”
Mój chory chłopczyku, przyszliśmy na dach patrząc w niebo i czekając na słońce jak wtedy, gdy czekaliśmy na siebie.
Przepraszam za to, że nie byłem osobą, której tak naprawdę potrzebowałaś. Kolejny raz byłem niewystarczająco dobry.
Przez sto osiemdziesiąt dwa dni, dostawałam od ciebie jedną różę z liścikiem. Przez pół roku zastanawiałam się kim jesteś. Dopiero teraz zdaję sobie sprawę, jak blisko ciebie byłam, a nie zauważałam.
Nasza relacja była jak gra, każda ma swoje zakończenie. Nasza relacja była jak zabawa. W życiu każdego z nas przychodzi taki czas kiedy dorastamy i wyrzucamy zabawki do kosza. Chyba nadszedł ten czas
Zanim odejdę, nim odejdę stąd. Chwyć za rękę mnie, złap za rękę mą. Pójdziemy razem tam, chaos nigdy nas nie obejmie.
Gra skończona. Wygrałeś. Nawet, gdybyś przegrał nic by się nie zmieniło, bo ja gram w tą samą grę.
Jesteś mordercą. Powinnaś dostać dożywocie, bo ja do końca życia się nie pozbieram.
„Podczas, gdy powinien pragnąć się stamtąd wyrwać, on zaczął tym żyć. Wiadome już było, że przegra walkę z własnymi demonami.”
Nic nie mów, nie patrz, nie słuchaj, tak jakby Cię nie było… Tak jakby nikogo nie było oprócz nas. Prawda, Cerdiere?
To była tylko bardzo dobra gra aktorska! – Nawet nie wiesz jak bardzo dobra.
Gandalf, za przestrogą Erlonda, nie zbaczał ze szlaku podczas przeprawy przez las wraz z drużyną. W gęstwinie czaiło się niebezpieczeństwo. Jego dawna znajoma, Valerika, zamieszkiwała tamte tereny.
Wystarczyło jedynie spojrzeć w jego miodowe oczy, bym zatraciła się w nich bez opamiętania. Jeden, krótki uśmiech, bym poczuła motyle w brzuchu.
— Prędzej czy później przyzwyczają się wszyscy. — uśmiecha się lekko. — Prędzej czy później przyzwyczaisz swoje myśli.
Wyrwijmy się stąd, zanim utoniemy w naszych błędach, których nie jesteśmy w stanie wymazać.
-Kim jesteś?-spytał mężczyzna patrząc na mnie z lekkim szokiem. Uśmiechnąłem się pod nosem i poprawiłem po chwili swoją kurtkę. -Jestem Blake Carter, chłopiec, który ma dar władania dymem.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
