Jest wiele słów, które chciałabym Ci powiedzieć, ale nigdy tego nie zrobię, bo nie chcę Ciebie zniszczyć, tak jak Ty zniszczyłaś mnie.
Jest wiele słów, które chciałabym Ci powiedzieć, ale nigdy tego nie zrobię, bo nie chcę Ciebie zniszczyć, tak jak Ty zniszczyłaś mnie.
Słyszę te skrzypce i szept morza. Nie chcę już więcej ich przemocy.
Spójrz mi w oczy, ale nie zbliżaj się za bardzo. Panuje tam mrok. Tam kryją się moje demony. Nie oddam im Cię, ale sama rozumiesz… muszę się nimi opiekować… jestem im potrzebny… OSWOIŁY MNIE.
Cały czas błąkała się miedzy manią a depresją. W tym wszystkim nie znajdowała czasu dla mnie.
Próbowaliśmy biegać, nim nauczyliśmy się chodzić.
Codziennie niszczył go od środka, sprawiając, że w końcu on sam stał się potworem, przed którym wszyscy go ostrzegali.
Wszystko przepadło. Jestem ściętą głową.
Zamknięta w pesymistycznym cmentarzu martwych serc, zwanym pokojem płaczu.
Przypadek towarzyszy mi przez całą naszą znajomość. Przez przypadek się poznaliśmy, przez przypadek również zapomnimy o sobie.
Miłość jest ślepa, ale nawet taka (a może właśnie taka?) jest najpiękniejsza.
Zawsze tryska pozytywną energią, niektórzy znają ją osobiście, cała reszta jedynie z widzenia. Czy uda jej się wyleczyć z depresji Petera Parkera?
Od jakiegoś czasu w ogóle się nie uśmiecham, chyba nawet nie potrafię…
❝ᴄᴀᴜꜱᴇ ᴏᴜʀ ʜᴇᴀʀᴛꜱ ᴡᴇʀᴇ ꜱɪᴍᴘʟʏ ᴅᴇᴀᴅ. ᴛʜᴇʏ ᴡᴇʀᴇ ᴅʏɪɴ’ ꜰʀᴏᴍ ʟᴏᴠᴇ. ɪ ᴡᴀꜱ ᴛʜᴇ ᴏɴʟʏ ᴏɴᴇ, ᴡʜᴏ ꜱᴜꜰꜰᴇʀᴇᴅ ᴀʟꜱᴏ ꜰʀᴏᴍ ᴋɴᴏᴡɪɴ’ ᴛʜᴀᴛ❞
Przekonanie ludzi, że jest dobrze jest łatwe, dużo trudniej przekonać samego siebie.
wdech i wydech. poczekaj minutę, dwie.
Przy Tobie się uśmiecham, ale gdy zostaję sama po moich policzkach spływają łzy.
Wtedy stwierdziłam, że moja prawa połowa potrzebuje Twojej lewej, tak samo, jak każde wino potrzebuje swojej butelki.
„(…) twoje usta dotknęły moich. Och, co za szkoda, że mnie tam nie było.”
Oddajmy niebu gwiazdy, nieładnie kraść.
Przecież każdy przed czymś ucieka, prawda?
Bo to właśnie my jesteśmy dziećmi z wielkim marzeniem.
Nikt z nas tego nie chciał…
Niezrozumiana przez społeczeństwo 17-letnia Alyssa Morris, cierpiąca na depresję po stracie swojej siostry popada także w narkomanię. W swoim śnie jednak spotyka siostrę. Czego się od niej dowie?
Czas zostawić przeszłość za sobą. Przestać myśleć co by było gdyby. Podnieść się i spojrzeć w dal. Nawet jeśli widzimy tam tylko pustkę…
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
