Przeliczyłam się, myśląc, że nasze życie będzie komedią romantyczną.
Przeliczyłam się, myśląc, że nasze życie będzie komedią romantyczną.
Boże, przyśpiesz czas i niech już zapadnie zmrok, bo nie mogę się doczekać kiedy zatopimy się w różanych objęciach.
Dałam Ci wszystko co mogłam i boli mnie to, że zamiast myśleć o zaufaniu, sercu i wsparciu, skupiasz się jedynie na tym, że dałam Ci swoje ciało.
Nie potrzebuję Twojego kodu nienawiści. Moim celem jest nadanie Twojej osobie istnienia. Ci, którzy jeszcze tego nie rozumieją ─ play back.
Rok dwa tysiące czterdziesty pierwszy — Polskę podzielono na dwie strefy, stworzono androidy, otworzono bank ciał, a co najważniejsze uaktywniono wirusa, który ma za zadanie zniszczyć świat.
Darkness absorbs everything in its path, and death gathers a nutritious harvest. However, it depends on us how our story will go. No one can predict the next enemy movement.
Gdzie byłaś, kiedy czas uciekał, ale nie moje pytania, na które nie poznałam odpowiedzi?
Zachodni wiatr i powiewające na nim płatki wiśni… Jak długo może trwać wieczność? Tego nie wie nikt…
Ta dziwna, ta spokojna, ta nielubiana… Historia, gdzie ta dziewczyna okazuje się być niezwykła.
Ludzki umysł jest potężny, mimo to łatwo go oszukać i zniewolić. Czy nasi bohaterowie pokonają przeciwności i uwolnią swoje umysły?
„Tell me where you’re hiding your voodoo doll ’cause I can’t control myself. I don’t wanna stay, I wanna run away but I’m trapped under your spell.”
Nadzieja tkwi gdzieś daleko w powietrzu.
Jeśli boisz się spaść, to nie patrz w dół. Pamiętaj, że kolorowe czasopisma nie zawsze są takie piękne, jak mogłoby się wydawać.
Bo nadzieja umiera zawsze, kiedy umierają uczucia.
Blondyn ze stalowymi tęczówkami mógł liczyć tylko na nadzieję. Ostatnią nadzieję. Bo to właśnie ona umiera jako ostatnia.
Jestem przyjacielem z grzechem, który nie może okiełznać pożądania i miłości, jaką darzę swoją najlepszą przyjaciółkę.
Ona nigdy nie będzie taka jak dawniej. Pochłonęła ją ciemność, z której już nigdy się nie uwolni, jeśli po jej policzkach nadal będą leciały ciemne łzy…
Marzenia to wspaniała strefa w naszym umyśle. Dzięki nim mamy po co codziennie wstawać z łóżka i walczyć z przeciwnościami losu, które utrudniają nam to na wszelkie możliwe sposoby.
Apokalipsa pochłania świat. Tylko dwoje ludzi może jej zapobiec…
Tracę nadzieję na lepsze jutro. Wszystko się pogarsza z dnia na dzień. Natomiast są osoby, które mogą to naprawić.
Czy życie wolontariuszki zmieni się po poznaniu tajemniczego chłopaka w parku? Ilu osobom pomoże Sharon? Kim jest nieznajomy?
Dostrzegam więcej, niż myślisz. Czuję mocniej, niż możesz sobie wyobrazić. Boli mnie bardziej, niż się spodziewasz.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
