Patrzysz w przeszłość do pięknych wspomnień. I nagle widzisz. Kompleks poety stoi w drzwiach.
Patrzysz w przeszłość do pięknych wspomnień. I nagle widzisz. Kompleks poety stoi w drzwiach.
„najpiękniejsi ludzie płaczą smętnie, bo nie wyglądają wystarczająco pięknie”
Czy istnieje jakikolwiek sens w ukrywaniu swojej natury pod toną niezdobiącego makijażu? […]
,,Lustereczko powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy w świecie? A lustro milczało, ukazując moje popękane oblicze.”
To nasze wybory ukazują, kim naprawdę jesteśmy, o wiele bardziej, niż nasze zdolności.
Żywa wyobraźnia pewnego artysty stworzyła pokolenie czujących sztukę i niebiańskie uczucia.
Jeśli boisz się spaść, to nie patrz w dół. Pamiętaj, że kolorowe czasopisma nie zawsze są takie piękne, jak mogłoby się wydawać.
Spójrz w lustro, co widzisz? Swoje kompleksy, wady? Odwróć się i spójrz jeszcze raz, jesteś piękna!
„Jest tylko jedna droga do szczęścia – przestać martwić się rzeczami, na które nie ma się wpływu”
„To wszystko jest pełne lekkości, piękna i dobroci. Tylko że nie zauważamy, jak wielką wartość mają niewielkie rzeczy.”
czekam, czekam i czekam, aż do oporu, aż do końca, aż do słońca, Białego Słońca.
„Na pewno ją znasz, przypomnij sobie. Piękna, idealna, nieśmiała, wrażliwa… Pomaga ci w trudnych chwilach, w rozwijaniu twoich talentów, a czasem nawet przy odrabianiu prac domowych.”
– Lecz nie jest prawdą, że wraz z ostatnim oddechem znikasz na zawsze. Twoje życie jest jak otwarta księga i nawet kiedy dusza opuszcza ciało, ta pozostaje otwarta, bo dusza jest wieczna.
„Przecież na tym to życie polega. Coś było, minęło i już tego nie ma…”
Chłopiec klasnął w dłonie, a błękitne ściany nagle pociemniały. Białe obłoczki zastąpiły gwiazdy i planety, które wirowały wokół w odwiecznym tańcu.
Samym swym widokiem w oczy się wrzynająca; Konwalia majowa, ciepłym wiatrem pachnąca.
Uroki spowodowane pandemią, nie muszą konkretnie wywoływać pozytywnych emocji. W tym przypadku przeważa tu mrok, który stał się zbyt przyjemny dla ludzkich oczu.
𝑇𝘩𝑒 𝑚𝑎𝑛 𝑠𝑡𝑎𝑛𝑑𝑖𝑛𝑔 𝑛𝑒𝑥𝑡 𝑡𝑜 𝘩𝑒𝑟 𝑤𝑎𝑠 𝑙𝑖𝑘𝑒 𝑎 𝑔𝘩𝑜𝑠𝑡, 𝑎 𝑝𝑎𝑙𝑒 𝑎𝑛𝑑 𝑏𝑙𝑎𝑐𝑘 𝑔𝑢𝑎𝑟𝑑𝑖𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔𝑒𝑙 𝑤𝘩𝑜 𝑒𝑚𝑒𝑟𝑔𝑒𝑑 𝑓𝑟𝑜𝑚 𝑡𝘩𝑒 𝑑𝑎𝑟𝑘𝑛𝑒𝑠𝑠 𝑡𝑜 𝑠𝑎𝑣𝑒 𝘩𝑒𝑟.
— Obliviate — powiedział z oczami pełnymi łez. — Choć ty zapomnisz, ja zawsze będę cię pamiętał. I twoje usta, które jak pokutę wypowiadały moje imię.
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, dlatego najbardziej oczaruje go Twoje złote serce.
„Codziennie jadę w autobusie z Nim. Codziennie się śmieje… Chwila. Nie codziennie. Ale ja i tak uważam, że jest piękny.” Anna i Abel. Miłość, która skończyła się, zanim się zaczęła.
– Staraj się dostrzec drugie dno. Nic nie dzieje się „po prostu”. Nawet drzewa szumią po coś…