— Składam pani wypowiedzenie najmu tego wyjątkowego mieszkania. Pani jest nienormalna! Jak można przechowywać w lodówce części ludzkiego ciała!
— Składam pani wypowiedzenie najmu tego wyjątkowego mieszkania. Pani jest nienormalna! Jak można przechowywać w lodówce części ludzkiego ciała!
Nie każdy pamięta, że byłeś inny Loki… A ja chcę by inni poznali naszą historię. Aby nie popełniali naszych błędów…
Życie we własnej świadomości może być przyjemne tylko dla jednej osoby. Ona z każdym dniem staje się coraz bardziej egoistyczna, nieprzewidywalna i zmienna, a ignorowanie jej to najgorszy wybór.
Z ostatnim blaskiem sierpniowego słońca zakończył się rozdział zwany przyjaźnią.
Nie chciano rozstać się z artystą, nie chcąc pożegnać i baleriny, tej jedynej i tego jedynego, kochającego balerinę najpiękniejszą i ona kochając najprzystojniejszego, artystę nigdy niezapomnianego.
Kiedy byłam mała, babcia opowiadała mi historię o tym, dlaczego wszyscy w rodzinie mają szmaragdowe oczy. Wtedy myślałam, że to tylko bajki…
Mój anioł. Mój mały brązowowłosy aniołek. Była tak krucha od zawsze, a ja ją złamałem.
„Kocham cię, do napisania, choć mam nadzieję na: do zobaczenia.”
Doceniaj to, co masz, gdyż później będę za daleko, by Ci to uświadomić.
– Ale ja go nie śledzę – szepczę, usprawiedliwiając się przed sobą i Laurentem. – Ja tylko czekam na niego przed szkołą.
we are a liars, and we’re finally found our destiny
And again my heart is lonely…
Trzy dziewczyny, wszystkie nas zraniły, a łączy je tatuaż. Symbol fałszu.
Ava zadarła głowę, a na ciemnym niebie ujrzała pierwszą gwiazdę, która migotała w oddali.-Przysięga pierwszej gwiazdy? Remus również wyszczerzył się w uśmiechu i zacisnął swój palec w geście przysięgi
(…) Należy nadmienić, że dziewczyna nigdy nie planowała umawiać się na randkę z podłogą, chociaż już wielokrotnie dostawała od niej propozycję spotkania. (…)
Can you hear me screaming „Please don’t leave me”
— Jesteście sobie tak bliscy jak ja i Gellert kilkadziesiąt lat temu… — westchnął staruszek, a chłopcy spojrzeli na siebie uśmiechając się.
— Oni wszyscy byli niewinni. Byli tylko niewinnymi ofiarami — syknęła wściekle dziewczyna, zaciskając palce dłoni na wisiorku. — Avengers tego pożałują.
Czarująca dziewczyna. Piękne włosy, lśniące oczy, gładka cera. Podczas tańca, zwiewnie latała po parkiecie. — była cała moja.
Chwile ulotne niczym mgła. Wspomnienia znikające z czasem. Życie jest oziębłe, a my musimy się z tym pogodzić.
Za kwadrans dziewiętnasta. Gdy słońce będzie chować się za horyzontem skieruję swoje myśli ku Tobie. Mam nadzieję, że Ty też to zrobisz. Lubię wspominać dobrych ludzi.
Moje serce zostało stworzone ze szkła. Szkła, które potłukło się na miliony drobnych i ostrych, jak żyletki kawałków.
❝Życie w niewiedzy nie jest takie złe. Nie wiesz czego się spodziewać, ale też nie musisz martwić się tym, kto i ile razy kłamał ci prosto w oczy. Żyć w nieświadomości było łatwiej.❞
— Ale jak to nie zadzwonili?! Podałaś poprawny adres e-mail, numer telefonu? — spytała przejęta brązowooka. Nerwowo przemierzała swój pokuj, co chwila, poprawiając swoją ukochaną koszulę.
Ponieważ nie poznałyśmy się, aby o sobie zapomnieć, kiedy nasze drogi w końcu zostały skrzyżowane.
W imię przyjaźni wołam do Ciebie, dlaczego mnie zostawiłaś? W imię przyjaźni pytam Ciebie, dlaczego udawałaś przez cały czas?
Będąc na dnie, zawsze marzą Ci się nieboskłony.
Nic nie zapowiadało, że zwykła, licealna impreza tak diametralnie zmieni niemal beztroskie życia kilku nastolatków
(…) Dookoła panował istny chaos, mieszkańcy Londynu wybiegali ze swoich domów, podążając jak najszybciej do przygotowanych na takie ewentualności schronów. (…)
,,(…) łapię za swój skórzany plecak i śmiało pędzę w kierunku nieznajomego.”
Wciąż się zastanawiam, kto więcej stracił. Ty tracąc mnie, czy ja tracąc siebie?
Nadzieja tkwi gdzieś daleko w powietrzu.
Cztery, siedem osiem.
Gdy wszystko się zaczęło, nie wiedziałyśmy na, co się piszemy. Wiedziałyśmy jedno — że musimy to zrobić.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
