Dałam Ci wszystko co mogłam i boli mnie to, że zamiast myśleć o zaufaniu, sercu i wsparciu, skupiasz się jedynie na tym, że dałam Ci swoje ciało.
Dałam Ci wszystko co mogłam i boli mnie to, że zamiast myśleć o zaufaniu, sercu i wsparciu, skupiasz się jedynie na tym, że dałam Ci swoje ciało.
O tak, cień u moich stóp. Spójrz w dół, stał się jeszcze większy. Biegnę, ale on podąża za mną. Nikt nie mówił, że tu na górze będzie tak samotnie. Boję się, latanie tak wysoko jest przerażające.
Nieś śmierć zdrajcom i każdemu, kto nawet w najmniejszym stopniu zagraża familii.
Ai wa tsurai. Shikashi, itsuwari wa anata no tamashī no kizu no yō ni nokotte imasu.
Wracasz myślami do dnia, w którym pierwszy raz się spotkaliśmy? Myślisz o mnie? Tęsknisz? Bo ja nie mogę przestać.
— Świat leży u Twoich stóp i tylko Ty możesz zdecydować co z tym zrobisz —
Dorosłej kobiecie, szukającej w świecie czegoś więcej, niż monotonności. Los stawia na drodze Lokiego. Jak się okazuje – jest to tylko jedna z kilku tysięcy wersji jej życia.
Nie wiem, w którą stronę podążać, Kochanie. Bądź mą gwiazdą, mym światłem w krętym tunelu pułapek.
Znowu ja. To znowu ja byłem otwartym akwenem, wokół którego szalał gwałtowny wiatr. I to znowu ja sam jeden go wywołałem.
Prawdziwa miłość, nie ma swojej daty ważności, ani terminu przedawkowania. Ona była, jest i będzie istnieć zawsze. Każdy chciałby, aby ktoś obdarował go tym uczuciem, ale nie zawsze jest to możliwe.
Jesienny wieczór, nawracająca w myślach przeszłość, skończone uczucie, odłamki porcelany na podłodze. Czy da się jeszcze uratować tę nieszczęsną dziewczynę?
Od teraz pora rozpocząć nowe, pełne tajemnic i kłamstw życie u boku kogoś, kogo wręcz nienawidzą – siebie nawzajem.
Wiedziałam kim jesteś, słyszałam to w koło. A jednak dalej wierzyłam, że dam radę Cię naprawić, mając przed oczami Twój idealny obraz, który przecież sama stworzyłam.
Z zupełnym końcem za to wszystko winię nas obojga ostatecznym pocałunkiem na Twoich ustach.
Kochanie, nie musisz tak żyć. Mogę zostać Twoim rycerzem, który uratuje Cię od smoczych szponów.
Narodziła się między nimi więź, która z czasem stała się czymś na wzór uzależnienia. W końcu nadszedł dzień, gdy jedno z nich musiało odejść choć to drugie chciało, by zostało.
— Ah, zróbmy sobie dzień konfidencji. Co ty na to? Dowiem się choć trochę o tobie, a ty czegoś o mnie. Myślę, że to ciekawy pomysł.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
