,,Bo najpiękniejsze oczy to te, Które najwięcej wypłakały.”
Cóż więc ma poeta z tego?, Że pod tekstami nazwisko widnieć będzie jego, Bez sensu Horacjańskie stwierdzenie, Non omnis moriar, poetów marzenie,
Nie chcę oglądać sama tych gwiazd Nie chcę spoglądać w inne oczy, niż twoje
może jest mi jeszcze trochę żal
„Klamka przekręcana w drzwiach, dźwięk uderzających o siebie kluczy. Odwieszona kurtka, zsunięte buty. Słuchawki szybko wyjęte z uszu i zakryte w pośpiechu nadgarstki…”
„Kim jest ta dziewczyna? Co jest przyczyną jej zachowania?”
Zachowywałaś się tak jakbyś zapomniała, jaka nas łączyła przyjaźń wspaniała. Wolałaś tamtą dziewczynę obcą, bo bycie lubianą było jej stroną mocną.
Jeszcze będzie pięknie Choć już przykrywał mnie piach Modlę się z nadzieją, że nie zmięknę Wspominam te dobre chwile w snach
„Zaczęłam czuć tak dużo, że w końcu przestałam czuć cokolwiek.”
„najpiękniejsi ludzie płaczą smętnie, bo nie wyglądają wystarczająco pięknie”
Usiądą twarzami do słońca i będą podziwiać je do zachodu końca…
Jakbym przeżyła o jedno rozczarowanie za dużo.
I tak będzie aż do końca Sam będę oglądać zachody słońca
to my, poeci wiatru, wietrzni pisarze
Nie chodzi tu o branie ślubu, tylko o przyrzeczenie czegoś komuś, jak ktoś pyta.
Smak Twoich ust jak mleko i miód….
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
