„We włosach po raz ostatni poczuł krople deszczu. Takie same jak wtedy, gdy wyznał jej miłość…”
„I am Iron Man”.
Pozwól mi umrzeć, proszę.
Opowiadanie pisane na podstawie piosenki „Happy Pills”.
W końcu depresja ją dopadła.
wdech i wydech. poczekaj minutę, dwie.
„Asgardczycy weszli do wnętrza wieżowca. Zaskoczeniem okazał się widok rozpaczy u jego mieszkańców. Nie wiedzieli co się stało, ale na pewno coś ważnego. I niekoniecznie coś, co powinno mieć miejsce.”
Śmierć odebrała nam piękno ostatnich słów.
Jej miłość życia nagle uznała, że to wszystko było żartem. Że jej nie cierpi i nigdy by się z nią nawet nie przywitał, gdyby nie to pieprzone wyzwanie.
A siwiec dalej będzie pisać do niej listy pachnące anyżem.
„6 Miesiąc, 6 Dnia jakoś chwilę po 6, zobaczył ją jak stała w brudnej, rozciągniętej bluzce. Uśmiech miał jak rekin, puste oczy lalki. Zrobił jeszcze rundę wokół po czym podjechał na parking.”
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
