„Już nie będziesz moim ideałem.”
„Już nie będziesz moim ideałem.”
Przeczuwałam, że galaktycznemu niebu mogę zaufać bardziej, niż tobie.
Bo perfekcja jest wtedy, gdy czerń i biel stają się jednością.
O tak, cień u moich stóp. Spójrz w dół, stał się jeszcze większy. Biegnę, ale on podąża za mną. Nikt nie mówił, że tu na górze będzie tak samotnie. Boję się, latanie tak wysoko jest przerażające.
Chciałabym mieć taką kobietę jak Ty. Nieidealną, z najpiękniejszymi wadami jakie kiedykolwiek poznałam.
Z idealnymi wadami, popełniając idealne błędy, idealnie psując idealną zwyczajność.
Gdy wreszcie pojawił się ideał, świat nabrał barw, a on sam stał się moim nałogiem.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
