Z ostatnim blaskiem sierpniowego słońca zakończył się rozdział zwany przyjaźnią.
Z ostatnim blaskiem sierpniowego słońca zakończył się rozdział zwany przyjaźnią.
Podmuch był najlepszym towarzystwem, gdy księżniczka była sama. Choć tak naprawdę zawsze była samotna, dlatego stawał się jej wiernym kompanem. Tylko nie mógł się odezwać, jakby niemal nie istniał.
„Kiedyś lubiłam noc. Nie miałam problemów z zaśnięciem, nie bałam się, że coś się może stać, nie myślałam o złych rzeczach.”
Nic nie zapowiadało, że zwykła, licealna impreza tak diametralnie zmieni niemal beztroskie życia kilku nastolatków
Przysięgam Ci, moja nieidealna Mademoiselle, że jeszcze odkupię nasz byt. Usiądę w naszym ubogim saloniku, naleję do kieliszków szampana i dam Ci dziecinną, naiwną wiarę, że wszystko będzie dobrze.
Nie czekaj na życie, ponieważ ono nie czeka na Ciebie.
Wciąż się zastanawiam, kto więcej stracił. Ty tracąc mnie, czy ja tracąc siebie?
Aż słońce zaszło za horyzont. Postanowiłam odejść.
Wielowątkowość – to coś, co nie pozwala umrzeć temu opowiadaniu.
„Nikt nie podejrzewa, że ta dziewczyna, która raz się uśmiecha, a raz bije z jej oczu piorunami, ma problemy sama ze sobą. Chociaż widać to na pierwszy rzut oka! A mówiliście, że to ja jestem ślepa.”
Spójrz mi w oczy, ale nie zbliżaj się za bardzo. Panuje tam mrok. Tam kryją się moje demony. Nie oddam im Cię, ale sama rozumiesz… muszę się nimi opiekować… jestem im potrzebny… OSWOIŁY MNIE.
Wbiłeś szpilkę w moje serce i nie zwróciłeś na mnie uwagi, podczas, gdy ja się wykrwawiałam. Leżałam na ziemi, konając, a Ty odszedłeś, niewinnie się uśmiechając.
Spróbuj to zrobić krok po kroku. Gdy wejdziesz na parkiet, zrób krok w lewo, w prawo i znowu w lewo. Popisz się cały czas przyspieszając tempo.
„Ale dziękuję Wam wszystkim. Za to, że jesteście, kiedy prawdziwych ludzi przy mnie nie ma. Że nigdy nie jestem sama. Niektórzy towarzyszą mi częściej, ale cenię każdego z Was. Pamiętacie.”
Właśnie ona była ostatnią nadzieją, a on – nową.
Mimo, że nasza miłość była prawdziwa, nasze serca skamieniały pod wpływem melancholii i rutyny. I mimo, że Twoje serce da się jeszcze uratować, to moje na zawsze pozostanie kamienne po Twym odejściu.
Old „I”, where are you? Are you feeling good? I’m not. I must look for a new „I”.
— Nie ma za co, Alexandrze. — Patrzyłam, jak powoli opuszcza swoje ciało i staje obok mnie. — Jesteś gotowy? — Spytałam. — Od bardzo dawna. — Chodźmy więc.
„Kocham cię, do napisania, choć mam nadzieję na: do zobaczenia.”
Uroki spowodowane pandemią, nie muszą konkretnie wywoływać pozytywnych emocji. W tym przypadku przeważa tu mrok, który stał się zbyt przyjemny dla ludzkich oczu.
„Ile ludzi zapłakałoby na wieść o mojej śmierci? Ile uroniłoby łzy na moim pogrzebie, a ile wspomniałoby mnie ze smutnym uśmiechem za kilkadziesiąt lat?”
Wypijmy za uśmiechy, których tak nam dziś brakuje, a być może rozświetlą nam niebo.
Kiedy to wszystko się zaczęło?
Darth Vader kochał, dopóki nie zapragnął władzy. Ja pragnąłem władzy, dopóki nie pokochałem.
Can you hear me screaming „Please don’t leave me”
Oczekujemy od Ciebie róż, a wściekamy się, gdy wręczasz nam kolce.
„W krainie umarłych serc nie ma bestii. Są tam tylko ofiary. Wszystkie bestie zostały na Ziemi. Piekło przecie jest puste.”
Zanim zorientowała się, że będzie głośno o tym w mediach, przeszkodził jej szorstki języczek, który oblizał krew z jej palca.
Potwornie się żyje, kiedy tysiące par oczu obserwuje każdy Twój ruch.
Chcę usłyszeć, że jestem zepsuta.
Kim jest prawdziwy altruista w obliczu zagłady?
,,Lekkomyślna, nieodpowiedzialna, szalona… Martha.”
Nie sztuką jest odwrócić się i odejść, ale zrozumieć, co jest najważniejsze w naszym życiu i do tego wrócić…
Hotel del Luna nie był wcale zwykłym hotelem. Był hotelem dla zmarłych, a jego właścicielami zostawali ludzie obarczeni grzechem niezwykle ciężkim.
Nie potrzebuję Twojego kodu nienawiści. Moim celem jest nadanie Twojej osobie istnienia. Ci, którzy jeszcze tego nie rozumieją ─ play back.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
