[…] ,,Może czas odegrać rolę? A nie ciągle grać na stole. […] Nie poddawaj się, walcz ze sobą.”
[…] ,,Może czas odegrać rolę? A nie ciągle grać na stole. […] Nie poddawaj się, walcz ze sobą.”
Kiedy czujesz takie wzruszenie, że musisz o tym napisać. Twoje oczy doprowadziły mnie do właśnie takiego stanu.
Ta druga osoba deską ratunku być mająca okazała się przyczyną strasznego końca, bo zamiast chwytać się zbawczej deski do nogi przyczepiono nam wór kamieni ciężkich.
Jakiego koloru są Twe oczy, najdroższy?
Wyciągnął za nią dłoń. Zatrzymała się. Obróciła w jego stronę i uśmiechnęła się zachęcająco. Jej przeraźliwie biała skóra napięła się nienaturalnie. Była tak ulotna, eteryczna.
Potwornie się żyje, kiedy tysiące par oczu obserwuje każdy Twój ruch.
– Avada Kedavra! – Zimny śmiech rozszedł się po pokoju. Bezwładne ciało rudowłosej spadło na ziemię. Miała taki sam kolor oczu… Taki sam jak zaklęcie, które ją zabiło…
„Ja znam prawdę. Ale czy Ty jesteś gotowa, bym ją znała? Nie wydaje mi się, że tak. Jednak po co ją chować? Jest dobra, więc jej nie chowaj.”
„Jesteś, jak zabójcze wino, które, przeholowane, zabija duszę człowieka.”
Choć ich nie widziałam, wyczuwałam ich cichą obecność i słyszałam ich śpiewne zawodzenia, lecące w kierunku morza, które pożarło już tyle ludzkich istnień… w tym moje.
You can’t disguise sad eyes
Każdy kto chce zabić człowieka, powinien najpierw spojrzeć mu w oczy. Tylko wtedy wiadomo, że on naprawdę na nią zasługuje.
Nie zamykaj się na innych.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
