Nie pamiętał już nikt.
versatile
,, — Ty uratowałeś mnie… ja uratuję ciebie… — Wyszeptała i westchnęła głęboko, opierając się o framugę otwartego okna.”
„Wlepiałeś we mnie swoje spojrzenie, a ja do dziś nie mogę zapomnieć sposobu, w jaki na mnie spoglądałeś.”
Czasem niewłaściwi ludzie, po prostu się w sobie zakochują…
❝ Jego dłoń zaczęła bawić się kosmykiem. Dziewczyna spojrzała na niego. —Śnieg —mruknął i zabrał rękę, wyciągając malutką śnieżynkę, która po chwili roztopiła się na skórze.❝
Bo w końcu, jestem tylko zakochaną nastolatką..
-Kocham Cię -mówi powoli, a ja widzę jak chłopak drży.
Drogie serce.. dlaczego właśnie on?
-Obiecaliśmy coś sobie dawno temu..-szepcze prosto do mojego ucha, a ja przygryzam wargę starając się mu oprzeć. -Nie wiem o czym mówisz -syczę cicho. -Ale ja tak -mówi wypuszczając mnie z uścisku.
Każde uczucie napływających łez, Każdy deszcz, Każda kropla wody, Wszystko przypominało mi o Tobie..
Byliśmy szczęśliwi, bo byliśmy razem, ale teraz nasze szczęście jest tylko na zdjęciach.
Nie przeszkadzało mi to, że do końca mojego życia nie zostało wiele, dla mnie liczył się tylko ON. I nawet jeśli nie zależało mu na mnie tak jak mi na nim, spełniałam marzenia.
Co jeśli okaże się, że serce człowieka nie składa się z pracujących mięśni, a ze szkła? Szkła, które rozpada się i składa na nowo budząc przy tym wszystkie emocje.
versatile