Nic nie wiesz, bo nic ci nie powiedziałam. A nie powiedziałam Ci, bo wiem, że nie nigdy byś tego nie zrozumiała.
Nic nie wiesz, bo nic ci nie powiedziałam. A nie powiedziałam Ci, bo wiem, że nie nigdy byś tego nie zrozumiała.
Musiałam się pożegnać, lecz kiedy ten czas nadszedł, uciekłam, jak sarenka przed podmuchem wiatru.
cierpienie zapomnianego
𝑇𝘩𝑒 𝑚𝑎𝑛 𝑠𝑡𝑎𝑛𝑑𝑖𝑛𝑔 𝑛𝑒𝑥𝑡 𝑡𝑜 𝘩𝑒𝑟 𝑤𝑎𝑠 𝑙𝑖𝑘𝑒 𝑎 𝑔𝘩𝑜𝑠𝑡, 𝑎 𝑝𝑎𝑙𝑒 𝑎𝑛𝑑 𝑏𝑙𝑎𝑐𝑘 𝑔𝑢𝑎𝑟𝑑𝑖𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔𝑒𝑙 𝑤𝘩𝑜 𝑒𝑚𝑒𝑟𝑔𝑒𝑑 𝑓𝑟𝑜𝑚 𝑡𝘩𝑒 𝑑𝑎𝑟𝑘𝑛𝑒𝑠𝑠 𝑡𝑜 𝑠𝑎𝑣𝑒 𝘩𝑒𝑟.
„(…) nie widzę miłości w twoich oczach, tak jak ty piękna w moich warkoczach.”
❝— Kocham Cię Yoongi, pamiętaj o tym — powiedział z płaczem, po czym starszy się rozłączył. ❞
Cztery, siedem osiem.
Droga Różo, nie zapomnij o kwitnięciu nawet jeśli chwilowo pozbawiono Cię Twojej wody.
W naszych umysłach istniał świat, w którym kochaliśmy się niepotajemnie.
„Obudź się z cukierkowego snu, zacznij żyć jak inni. Bądź jak inni, zatop się w tłumie. Tylko co, gdy nie mam zamiaru?”
Gdyby nie było cię przy mnie, nie wiadomo kim bym teraz był. Gdybyś zostawiła mnie wcześniej nie wiadomo czy potrafiłbym dotrwać do dziś. Gdybyś nie istniała, nie miałbym dla kogo żyć.
Dałam Ci wszystko co mogłam i boli mnie to, że zamiast myśleć o zaufaniu, sercu i wsparciu, skupiasz się jedynie na tym, że dałam Ci swoje ciało.
Chcę usłyszeć, że jestem zepsuta.
Byłeś taki miły, że aż byłam w stanie uwierzyć, że nic złego się nie dzieje.
To nie ja powinnam zostać wygnana z raju, lecz mój Adam.
Chyba chcę zapomnieć wszystkie pocałunki, które przeżyliśmy razem, bo coraz mocniej pragnę nowych.
A teraz otwierasz usta, zabijając nas obydwoje.
Ranisz mnie za każdym razem, lecz ja mam swoją broń.
Ale powoli twój mózg zaczyna wymazywać każde wspomnienie, które kiedykolwiek przyniosło ci radość. Aż w końcu wszystko, o czym możesz pomyśleć, to to, jak życie zawsze wyglądało w ten sposób.
Nadszedł czas by powiedzieć: Dziękuję i zabrać resztę swoich staników, które przewalają się pod Twoim łóżkiem.
W czasie, w którym przeistoczyłam Cię w motyla, mogłam samą siebie zmienić w ważkę.
— Tak bardzo cię kocham— powtórzył Regulus, składając krótki pocałunek na jej czole. — Wybacz mi. Obliviate.
Darth Vader kochał, dopóki nie zapragnął władzy. Ja pragnąłem władzy, dopóki nie pokochałem.
Wciąż się zastanawiam, kto więcej stracił. Ty tracąc mnie, czy ja tracąc siebie?
Boże, przyśpiesz czas i niech już zapadnie zmrok, bo nie mogę się doczekać kiedy zatopimy się w różanych objęciach.
I brzmi to śmiesznie, bo w głębi serca Cię kocham, za to co dla mnie zrobiłaś, ale jednocześnie też nie kocham, za to jak mnie zniszczyłaś.
„W krainie umarłych serc nie ma bestii. Są tam tylko ofiary. Wszystkie bestie zostały na Ziemi. Piekło przecie jest puste.”
Przekonanie ludzi, że jest dobrze jest łatwe, dużo trudniej przekonać samego siebie.
Chciałam, żebyś był tym jedynym, ale wiedziałam, że to się nie stanie.
dzieli nas Kaukaz
A na Twoich ustach, wciąż mieszają się dwa kolory szminek.
Rozkruszone, pęknięte na milion kawałków lustro. Zupełnie takie, jak moje serce. Moje biedne, dobre serce. Zgadnij, przez kogo pękło?
Przyznaj się, jestem dla Ciebie nikim. Tylko marionetką, która pomogła ci wygrać.
I ślubuję Ci miłość, wierność, i uczciwość niemałżeńską.
Przez las kolorowych drzew biegnie zniekształcona postać potykająca się o wszechobecne śmieci. Nie może się poddać, nie kiedy jest nadzieja.
—
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
