„Nie wiem, czy chcę, żeby [blizny] zbladły. (…) nie chcę zapomnieć, jak się wtedy czułem, choć bolało. Jeśli zapomnę o bólu, mogę zapomnieć też, że samobójstwo to w ogóle debilny pomysł.”
„Nie wiem, czy chcę, żeby [blizny] zbladły. (…) nie chcę zapomnieć, jak się wtedy czułem, choć bolało. Jeśli zapomnę o bólu, mogę zapomnieć też, że samobójstwo to w ogóle debilny pomysł.”
Cały czas błąkała się miedzy manią a depresją. W tym wszystkim nie znajdowała czasu dla mnie.
Spójrz na moje nadgarstki. Krwawią… Przez Ciebie. Spójrz na mnie. Cierpię… Przez Ciebie. Ty też będziesz krwawił i cierpiał. Przeze mnie…
Dziewczyna po upadku naprawdę wyglądała jak kropla krwi na tle białych klifów.
Dalej tego chcesz? Nie będę Ci robił wyrzutów sumienia, ale odpowiedz. Tylko na tym mi zależy…
Sen. Sen to jedyna rzecz, która nie sprawiała jej bólu. Może właśnie dlatego postanowiła zniknąć z tego świata.
Nie znałeś jej. Nawet jeśli myślisz, że ją znałeś, uwierz mi, nie znałeś. Ja też jej nie znałem.
Przypadek towarzyszy mi przez całą naszą znajomość. Przez przypadek się poznaliśmy, przez przypadek również zapomnimy o sobie.
– Bo cię kocham, idiotko! – wyrzuca to z siebie. – Kocham cię, Hope […] Nadal wierzysz, że bez ciebie będzie mi lepiej? Jeśli skoczysz to tak, jakbyś mnie zabiła.
Są dwa główne rodzaje śmierci; naturalna i morderstwo. W moim przypadku żadne z tych określeń do końca nie pasuje. Jestem inna, zawsze byłam i zawsze będę. Nawet jeśli mnie już tu nie ma.
Myślałaś, że ode mnie też możesz uciec, prawda? Ale na szczęście przyjaźni nie da się odciąć żyletką ~ mojej Przyjaciółce, w podziękowaniu za to, że wciąż tu jest…
Niczym Ikar unieść się ku Słońcu, którego nie widać na czarnym niebie nocy. Słuchać wskazówek szeptanych przez Wiatr. Pierwszy i ostatni raz wżyciu poczuć się wyzwolonym.
Śmierć jest blisko, bardzo blisko. Już przyszła i teraz tylko czeka aż sam się do niej zbliżysz.
Legendy głoszą, że ten cmentarz założyli gimnazjaliści, jako głupi żart. Jednak wszystko nabrało dziwnego sensu, po kilku „planowanych” samobójstwach.
Blizny są częścią naszej tożsamości. Jesteśmy zbudowani z blizn. Jesteśmy naszymi bliznami.
„Wyróżniała się z tłumu, była duszą towarzystwa, ona pewna siebie inteligentna dusza czysta. Żyła przyszłościowo – ciągle myślała o jutrze, ciekawe czy wiedziała, że właśnie dzisiaj uśnie?”
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
