— Syriusz, w tym świecie nie ma pomyłek, wszystko jest zaplanowane. Spotkałeś ją. To przeznaczenie, przed nim nie uciekniesz.
— Syriusz, w tym świecie nie ma pomyłek, wszystko jest zaplanowane. Spotkałeś ją. To przeznaczenie, przed nim nie uciekniesz.
❝ Podążałem za głosem serca. Niemożliwe, Malfoy nie ma serca. Idiotko, przecież on podążał za Tobą!❞
❝Życie w niewiedzy nie jest takie złe. Nie wiesz czego się spodziewać, ale też nie musisz martwić się tym, kto i ile razy kłamał ci prosto w oczy. Żyć w nieświadomości było łatwiej.❞
„- Do jutra, Łapo… – szepnął cicho i wyprostował się. Przeszedł kilka kroków, jednak po chwili zatrzymał się, jakby sobie o czymś przypominając. Odwrócił się i spojrzał przez ramię. – Kocham cię…”
Patrzyła, jak długie cienie sunęły tuż za nią, krok po kroku, aż do dormitorium dziewcząt w Wieży Gryffindoru. Wtedy zrozumiała, że każdy kolejny dzień będzie przybliżał ją do rychłego końca.
Będąc na dnie, zawsze marzą Ci się nieboskłony.
Wszystko w jej życiu zaczynało się burzyć, a ona sama stawała się jedną wielką ruiną. Do czasu, aż pojawił się on. Jej dawny wróg szkolny.
— Tak bardzo cię kocham— powtórzył Regulus, składając krótki pocałunek na jej czole. — Wybacz mi. Obliviate.
— Myślałaś, że pokocham szlamę? — uniósł brew Draco, a ja patrzyłam na niego ze łzami w oczach. — Nie myślałam tak, tylko patrzyłam, jak to robiłeś.
Ava zadarła głowę, a na ciemnym niebie ujrzała pierwszą gwiazdę, która migotała w oddali.-Przysięga pierwszej gwiazdy? Remus również wyszczerzył się w uśmiechu i zacisnął swój palec w geście przysięgi
Straciłem moją małą ślicznotkę z obsesją na punkcie swoich pięknych, rudych włosów. A to wszystko przez jedną, niewinną butelkę i trochę whiskey…
Tyle lat wyzwisk. Tyle litrów łez wylanych przez niego. Tyle ton smutku pomieszanego z bólem, nadanych jego imieniem. Tyle nienawiści leżącej w sercu. Czy to wszystko może zamienić się w miłość?
❝Tak już zostało zdecydowane i nie macie wyboru, ani prawa do wyrażenia swojej opinii! Ten zaaranżowany ślub się stanie, czy się wam to podoba, czy nie!❞
Każda blizna na jej ciele przypominała stale o likantropii. Ophelia Hope czuła się inna, a tak bardzo pragnęła normalności.
„We’re seven personal helpers. We love, We hate, We teach, We cry, We laugh. But above all — we’re friends.”
Przypadkowe spotkanie Leslie i Rona z pozoru nie wydaje się niczym niezwykłym. Za pomocą jaśminowej herbaty i ciastek zwykła rozmowa dwójki nieznajomych staje się początkiem czegoś magicznego.
❝So, before you go was there something I could’ve said to make your heart beat better? If only I’d have known you had a storm to weather.❞
„Nie spotkałem nigdy takiej dziewczyny jak ty – mówiąc to położył dłonie na jej policzkach i patrzył głęboko w jej niebieskie oczy, kciukiem zaczął głaskać jej policzki.”
❝Temperatura ściany była ponoć tak zimna, jak temperatura jego serca. Zimna jak kamień.❞
Hermiona! Jesteśmy w cyrku, nie sądzisz, że takie ponure myśli, są tutaj od razu magicznie usuwane? Nie ma takiego zaklęcia. – odpowiedziała, smętnie wystukując palcami melodię „You are my Sunshine”.
Każdy zna magiczne dzieje zapisane na kartach historii. Ale czy ktoś kiedykolwiek zastanawiał się, co by było, jeśli wszystko byłoby, jak powinno?
Tegoroczna wigilia zostaje postawiona pod znakiem wątpliwej przemiany Walburgi Black tudzież jej szczerze uroczej próby pojednania.
Ostatnia klasa dla Madison nie była wcale łatwa. Gdy wyjeżdża na wakacje do Weasley’ów nic nie staje się prostsze. Dwóch braci rywalizujących o dziewczynę, która nawet nie chce być w związku.
,,Tchórz, Draco Malfoy” woła głos w mojej głowie, którego nie potrafię się pozbyć. Kolejna samotna łza spływa po moim policzku.
Kiedy Ashley, cicha krukonka, poznaje największą tajemnicę Huncwotów, wszystkim wydaje się, że sprawy są już wystarczająco poplątane. W rzeczywistości wszystko ma się jeszcze bardziej skomplikować…
Mały specjał za 200 obserwujących.
❝[…] Wielu z nich sądziło, że zwykły żart. Dla Audrey jednak sprawiedliwość była nad wyraz ważna. Nie znosiła każdego, kto mówił „dziewczynie nie wypada”. I owszem, była to osobista uraza.❞
Adara to zagorzała fanka Quidditcha. Zawsze chciała dostać się do drużyny, ale nie umiała nawet utrzymać się na miotle. Jednak w oko wpada jej pewien pałkarz. Do czego się posunie, aby ją zauważył?
You’re just like me. You breathe, you speak, you dream. You’re just like me. Nothing less, nothing more.
— Jesteście sobie tak bliscy jak ja i Gellert kilkadziesiąt lat temu… — westchnął staruszek, a chłopcy spojrzeli na siebie uśmiechając się.
❝ — Uratowałeś mi życie — wydukałam. — Teraz to do ciebie doszło? — mruknął, unosząc jeden kącik ust wyżej niż drugi. — Jesteś moją dłużniczką.❞
— Pamiętasz mnie, Albusie? — po tych słowach do Dumbledore’a dotarło coś, co dusił w sobie od wielu lat.
„Pewnie wyda Wam się to dziwne. Może zabawne. W sumie dlaczego tak właśnie miałyby brzmieć ostatnie słowa byłego śmierciożercy?”
❝ᴄᴀᴜꜱᴇ ᴏᴜʀ ʜᴇᴀʀᴛꜱ ᴡᴇʀᴇ ꜱɪᴍᴘʟʏ ᴅᴇᴀᴅ. ᴛʜᴇʏ ᴡᴇʀᴇ ᴅʏɪɴ’ ꜰʀᴏᴍ ʟᴏᴠᴇ. ɪ ᴡᴀꜱ ᴛʜᴇ ᴏɴʟʏ ᴏɴᴇ, ᴡʜᴏ ꜱᴜꜰꜰᴇʀᴇᴅ ᴀʟꜱᴏ ꜰʀᴏᴍ ᴋɴᴏᴡɪɴ’ ᴛʜᴀᴛ❞
Nowa uczennica jest inna niż pozostali, a nauczyciele zdają się chronić ją i jej tajemnice. Kiedy jednak prawda wychodzi na jaw, pojawia się decydujące pytanie – chronić ją, czy przed nią?
Jest coraz gorzej i nie będę Cię oszukiwać. To wszystko mnie przytłacza. Nie wiem, co się ze mną dzieje. Jamesie Potterze, proszę, pomóż mi…
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
