„Czasem tak sobie myślę, czy nie byłoby łatwiej, gdybym zniknął. Jednego dnia. Tak nagle. Tak niespodziewanie. Pochłonąłby mnie mrok.”
,,Księżyc odbijał się w sadzawce, gdy się nad nią pochyliła. — Wybacz siostro — wyszeptała, a jej słowa rozpłynęły się wśród skał.”
„— Moralność jest rzeczą nazbyt ludzką dla nas, istot nocy. — powiedział zaraz przed tym, zanim ukazał parę lśniących jak katowski oręż kłów.”
„Księżyc tej nocy był wyjątkowo krwisty. Zalewając ulice miast swoim rubinowym światłem, budził w przechodniach olbrzymią grozę.”
„(…) jakiemuś idiocie zachciało się spacerku do miejsca o nazwie prędzejzamarzniesznaśmierćniżcipowiem.”
Podróże po kosmosie bywają piękne. Szczególnie, gdy zwiedzam niebo razem z Tobą. Zostaniesz moim księżycem?
Pełnia – czas, w którym w lesie panoszą się najróżniejsze stwory, występujące tylko w bajkach dla niesfornych dzieci, żeby je nastraszyć. Tylko, że to nie bajeczki, to czysta prawda.
Ale Ty jesteś moim Księżycem, Nawet w górach tych dalekich będę Cię kochała, Na zdjęciach będę widzieć Żyrardowa kamienicy, I że Cię spotkam kiedyś koło nich, nadzieję miała!…
I siedzi tu na skraju klifa, i patrzy w niebo. Przecież ona jako wilk samotna, jako wiatr wolna i jak Księżyc o północy piękna jest.
Do zaoferowania mam tylko chłód, a ona mówi do mnie słońce. Choć sama jest słońcem.
Życie Wilkołaka nie należy do najłatwiejszych, a strach przed odrzuceniem wcale nie pomaga, jednak gdy mamy osobę, która jest dla nas oparciem, życie automatycznie nabiera jaśniejszych barw.
Bo w świetle księżyca – wszystko wygląda inaczej.
wzbiera się we mnie odwaga, a ja mam ochotę wykrzyczeć ci wszystko, co siedzi we mnie od tych kilkunastu lat; chcę pokazać ci wreszcie melodię mojej duszy, która w zasadzie jest tylko niemym krzykiem
Niczym Ikar unieść się ku Słońcu, którego nie widać na czarnym niebie nocy. Słuchać wskazówek szeptanych przez Wiatr. Pierwszy i ostatni raz wżyciu poczuć się wyzwolonym.
Podobno, „gdy jest się samotnym, kocha się zachody słońca”. Ale czyżby oznaczało to, że nawet obumarłe z tęsknoty serca zapominają o samotnym księżycu?