,,Prowadź mnie do tańczących płomieni, ostatku naszej miłości”
,,Prowadź mnie do tańczących płomieni, ostatku naszej miłości”
I felt my heart beating harder. I felt so free. I didn’t want that day to end. I wanted to be with him forever that night, in this rain, at this hour, dancing to the same song.
„Oni wszyscy wyglądali na osoby piękne. Jakby każdy chciał być tak piękny jak oni. Ja chyba też się do nich zaliczałam. W końcu przyszłam na ten cały bal.”
Tańcem wspięłam się na szczyt, a Ty znowu mnie ciągniesz w przepaść. Mam dość, wiesz? Czy Ty znasz moje emocje, gdy mnie krzywdzisz? Nie, niestety, może gdybyś je znała to byś tego nie robiła.
dancing ballet at the end of the bridge between today’s world and the reality of the dead […] who will I be if I stumble?
Straciła coś, co dla wielu może się wydawać niezbędne do tańca, jednak ona chce zamienić to w swój największy atut.
❝— Nie możesz wiedzieć, kim jestem naprawdę. Wybacz. Gdybyś wiedział odszedłbyś. Odszedłbyś nawet się nie żegnając…❞
„Czuję się nieco zmieszany i skrępowany, jednak po odwróceniu się w stronę dziewczyny, zauważam jej gotowość do tańca, wraz z czym moje obawy momentalnie znikają.”
I tych ramion między którymi chciałam się schować. A ja po prostu chciałam Cię z powrotem.
Bo perfekcja jest wtedy, gdy czerń i biel stają się jednością.
Pamiętasz, kiedy złapałem cię za rękę i powiedziałem Ci, że masz palce pianisty? Umrę jeszcze tej nocy, czuję to. Po prostu chcę, żebyś wiedziała czym są dla mnie Twoje dłonie.
Kochanie, co powiesz na taniec z diabłem? Salsa, tango, flamenco! Zatańczymy co tylko zechcesz, a ty poznasz prawdziwe piekło na parkiecie. Pokaże ci prawdziwego diabła z aureolą.
Alice Carther nigdy nie sądziła, że spotka kogoś sławnego, a co dopiero, że on zmieni jej życie.
,,Tamten dzień dał nam początek, a także mojej przygodzie na drodze ku wielkiej karierze. Od dziś budziłam się wyłącznie z tym imieniem na ustach. I tylko z nim chciałam być już zawsze”
Zatańczymy jeszcze raz? W rytmie takim jak grał nam kiedyś czas, nieraz?
Nie zmęczyli się do tej pory.
Mieszam niebo, dzień i noc. Czerń z bielą. Szarość z tęczą. Tańczę z drzewami, z ogniem. Uciekam razem z wiatrem, deszczem. Trochę miłości, nieco miodu. Słonych łez i kłopotu. I tańczę, tańczę…
surrealizm stał się tym, co przywraca mnie do świata rzeczywistego, bo pomimo tego paradoksu nie jest to błąd w mojej wypowiedzi.
Bo sztuką nie jest rozłożyć parasol, kiedy pada. Sztuką jest nauczyć się tańczyć w deszczu.
Na czworakach czekała aż jej oddech się uspokoi. Cała się trzęsła i zauważyła, że kolana krwawiły jej obficie. Oblizała je i obwiązała skarpetką. Podczołgała się na skraj dachu i spojrzała w dół.
Nie zatańczysz w pojedynkę, nawet gdybyś chiała, Florence.
Spójrz, ktoś wyciąga do nas dłoń. Czy to Śmierć zaprasza nas do tańca?
Spróbuj to zrobić krok po kroku. Gdy wejdziesz na parkiet, zrób krok w lewo, w prawo i znowu w lewo. Popisz się cały czas przyspieszając tempo.
Czy to już odpowiednia pora, żeby się spotkać?
— Nauczę cię kochać. Dokładnie tak, jak nauczyłem cię tańczyć.
Opowiadanie odtwórcze! Zawiera (nieco zmienione) wydarzenia z finału 2 sezonu serialu Stranger Things!
Masz na imię Sofia Drawson. Masz siedemnaście lat i jesteś tancerką. Niby zwykła dziewczyna, niewyróżniająca się. Lecz to się zmienia, gdy poznaje chłopaka, dzięki któremu zmienia się… Na zawsze.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
![Traveler [1]](https://samequizy.pl/wp-content/uploads/2022/05/24/images_36c97c4979cf.jpg)
![First dance [Encanto]](https://samequizy.pl/wp-content/uploads/2022/03/02/images_05b8770e23c203.jpg)
