— Chciałabym chodzić z tobą za rękę w miejscach publicznych nie mając obaw, że ktoś nas zobaczy. Całować i przytulać gdzie chcę i kiedy chcę, lecz wiesz, że inni nie zaakceptowaliby naszej miłości.
— Chciałabym chodzić z tobą za rękę w miejscach publicznych nie mając obaw, że ktoś nas zobaczy. Całować i przytulać gdzie chcę i kiedy chcę, lecz wiesz, że inni nie zaakceptowaliby naszej miłości.
Dziś me serce błyskiem krwawi, delikatnie ciecz płynąc, jak łzy słone, rani.
Koreańska solistka -Kim Jihyo jest w tarapatach. Wszystko przez jednego psychofana, który postanowił zrujnować jej życie. Pewnego dnia jej menadżer postanawia zatrudnić ochroniarza. Kim okaże się być?
Skoro miłość dodaje nam skrzydeł, to dlaczego serca muszą tak boleć? Dlaczego łamią się tak szybko? Możesz odejść z uniesioną głową, będąc dumna z tego, jak mnie zniszczyłaś.
Gdybym mógł latać, od razu wróciłbym do domu, do Ciebie. Myślę, że mógłbym zostawić to wszystko, tylko mnie poproś.
Poznaliśmy się w „Practice Room” i kto by pomyślał, że właśnie tam rozpocznie się historia naszego wspólnego życia?
Znajomi doradzali mi, abym nie szła na tę imprezę. Jednak ja nie posłuchałam i… Ugh, dowiecie się czytając.
Mimo, że nigdy nie wspomniałaś, że mnie kochasz, wiem, że tak jest i wrócisz do mnie.
— To nie jest normalne — chłopak łapie mnie za nadgarstek, a ja syczę z bólu. — Co nie jest normalne? — pytam, a on nic mi nie odpowiada tylko łączy nasze usta w delikatnym pocałunku.
Chcesz mi ofiarować całego siebie, pokazujesz jak wielką miłością mnie obdarzasz. A ja patrzę i zastanawiam się, że kiedy przestaniesz.
Co przezwycięży tą walkę? Przyjaźń, od kiku dobrych lat, czy nowo poznana, dla serca, miłość?
Twój obraz w mojej głowie nie zgaśnie. Nie zgaśnie, nie wyblaknie. Zachowam Cię już w sercu na zawsze. Na zawsze. Jesteś dla mnie […]
Możesz udawać, że za mną nie tęsknisz. Możesz udawać, że Cię nie obchodzę. Lecz jedyne czego pragniesz to pocałować właśnie mnie. Och, co za szkoda, że mnie tam nie ma…
On wylał na mnie kawę. W ramach przeprosin oddał mi pieniądze za ubrania i poprosił o spotkanie. To była jedna z najlepszych decyzji w moim życiu. Po tym spotkaniu moje życie stało się barwniejsze.
Straciłem swój cel i z dnia na dzień granie twardziela jest wystarczająco trudne, gdy jest słońce, trudniejsze, gdy jest deszcz. Gdy byłem mały byłem taki pewny siebie.
Nasza miłość jest sześć stóp pod ziemią, a ja zastanawiam się, czy jeśli umrzemy nasze róże zakwitną?
Nasza historia nigdy nie przypadnie wszystkim do gustu. Zbyt dużo w niej wina o kolorze soczystej krwi, gorących pocałunków i przelotnych miłości. Cóż na to poradzę? Mam pecha w miłości.
Jedyne, co pozostało po nas to kilka zdjęć z Polaroida i grająca w kółko melodia „Bohemian Rhapsody”.
Obwiniam o to Ciebie. Jeden dotyk i zrozumiesz, że nigdy już nie będę taka sama. Mam słabość do sposobu, w jaki się poruszasz. I mogę próbować uciekać, ale to byłoby bezcelowe.
Ostatni raz spoglądam na rozmazujący się obraz za oknem i wstaję ze swojego dotychczasowego miejsca, czując, że zaczynam nowe życie.
❝They said I couldn’t, they told me that I wouldn’t, but if they could see me now, they say I’m something, that I’m not scared of nothing and the world will hear me shout❞
Gdybyś wiedziała, skarbie, że przez te lata moje uczucia do Ciebie się nie zmieniły.
Słońce zachodzi i wschodzi. Świat nadal się kręci bez względu na wszystko. Jeśli wszystko idzie źle, kochanie, trzymaj się.
Dochodziła godzina 16.00. Siedziała przed lustrem przeczesując włosy palcami. Oczy wyrażały pustkę, która gościła też w jej sercu.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
