„Stanęłam przed drewnianą, całą obrośniętą pnączami furtką. Spojrzałam na zegarek, który pokazywał godzinę 16:23. Wzięłam głęboki oddech i otworzyłam ją.”
„Stanęłam przed drewnianą, całą obrośniętą pnączami furtką. Spojrzałam na zegarek, który pokazywał godzinę 16:23. Wzięłam głęboki oddech i otworzyłam ją.”
내 별. 나 미안
MY to tylko widmo przeszłości, które równie dobrze mogło nie istnieć. byłam zbyt ślepa lub zbyt głupia, by wierzyć wciąż w to nasze MY.
By po drugiej stronie pamiętali z kim życie przeżywali, nie jako przebłysk, a najdroższe wspomnienie. By widzieli ludzkie łzy i słyszeli płacz spowodowany ich odejściem w mgłach.
„Myślę, że po prostu zrozumiałem, że mimo że odszedłeś, to jednak pozostaniesz na zawsze w moich myślach.”
On układa dla niej bukiet kwiatów, które z Ciebie wyrosły.
skromne zaproszenie na herbatę i płacz
Gaszę ostatnią świecę, ostatni raz zerkam na rozgwieżdżone niebo, wypijam ostatni łyk herbaty, pokój wypełnia ostatni, blady promień księżyca, ostatni raz łapiesz mnie za dłonie.
Droga Różo, nie zapomnij o kwitnięciu nawet jeśli chwilowo pozbawiono Cię Twojej wody.
Lovers-Liars
Kochanie, ale czy wszystko ma swój koniec? Chyba nie sądzisz, że takie miłości jak ta, mogą tak po prostu minąć?
Ile to już minęło, odkąd mnie pokochałeś?
Za młody by umrzeć, zbyt idealny by żyć na Ziemi.
Lavina to zgorzkniała profesorka. Jednak odkąd Syriusz Black ucieka z Azkabanu w jej życiu pojawia się promyk nadziei, ale czy to wystarczy, żeby odzyskać dawną ufność i wiarę w ludzi?
a, ach, ona wierszy nie pisze, choć zna jeszcze ciemniejszą i pustkę, i ciszę.
Mogę dać Ci wszystko, ale nie mogę dać Ci wolności.
„Wlepiałeś we mnie swoje spojrzenie, a ja do dziś nie mogę zapomnieć sposobu, w jaki na mnie spoglądałeś.”
❝Dlaczego mam wrażenie, że będę dla was obca?❞
❝Niby tylko trochę atramentu i skrawek papieru, lecz wciąż możesz go znaleźć schowany w zakamarkach wielu.❞
Jesteś jedną myślą każdego dnia, lecz to nie czyni cię prawdziwym.
Nadzieja umiera ostatnia, a więc muszę sam spocząć w trumnie, aby i w niej Ciebie pochować.
Boże, przyśpiesz czas i niech już zapadnie zmrok, bo nie mogę się doczekać kiedy zatopimy się w różanych objęciach.
Teraz tracisz swoje wspomnienia, a Twoja linia życia staje się prosta… Więc obudź się, już czas. W moich ramionach jest Twój azyl.
Dałam Ci wszystko co mogłam i boli mnie to, że zamiast myśleć o zaufaniu, sercu i wsparciu, skupiasz się jedynie na tym, że dałam Ci swoje ciało.
Chyba chcę zapomnieć wszystkie pocałunki, które przeżyliśmy razem, bo coraz mocniej pragnę nowych.
I ślubuję Ci miłość, wierność, i uczciwość niemałżeńską.
Żegnaj Siostro. Nigdy nie zapomnę uśmiechu, który gościł codziennie na Twej uroczej twarzy.
Hej, gdzie wtedy byłeś?
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
