,,Morgan, skarbie… Wróć do domu, martwię się o ciebie. Zapomnij o tym co powiedziałam, te słowa nic nie znaczyły. Kocham cię”
,,Morgan, skarbie… Wróć do domu, martwię się o ciebie. Zapomnij o tym co powiedziałam, te słowa nic nie znaczyły. Kocham cię”
Za sześćdziesiąt sekund dzisiaj zniknie.
Jesienny wieczór, nawracająca w myślach przeszłość, skończone uczucie, odłamki porcelany na podłodze. Czy da się jeszcze uratować tę nieszczęsną dziewczynę?
Wiesz co nas łączy? Monotonia, nostalgia w oczach.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
