Bo każda z nas jest początkiem języka, którego świat dopiero się uczy.
Bo każda z nas jest początkiem języka, którego świat dopiero się uczy.
„Największym darem, jaki możemy ofiarować innym, jest nasza obecność, bez potrzeby oceniania.”
„[…]Więc, Oliwierku, mój ukochany/Tyś jak żarówka, od wieków kochany[…]”
„Ona jest jasna niczym dzień…. a ja to mroku własnego cień”
„Nie stawisz im nigdy oporu, gdyż naraz są dobrem i złem”
Bo jestem zbyt mała, by cokolwiek zmienić.
Świat, który jest rządzony przez ludzi, którzy mają oczy w kolorze symbolizującym życie, nie może być zły, a jednak my; Szarzy, których los obdarzył zwykłymi szarymi oczami uważamy inaczej.
Żywa wyobraźnia pewnego artysty stworzyła pokolenie czujących sztukę i niebiańskie uczucia.
Krótkie opowiadanie o cieniu, który odszedł zbyt wcześnie. O emocjach, które nie mieszczą się w świetle. O tym, że życie bez cienia traci swój kształt i sens.
Czy światło można było dostrzec naprawdę? Może nawet ono – błogosławieństwo wybranych, kierujących się dobrymi decyzjami, mających szczęśliwe życie – było tylko cieniem. Cieniem idealnym. Iluzją.
Czekam na Ciebie na krawędzi, ale jeśli skoczę, czy Ty mnie złapiesz?
„— Idźcie w stronę słońca. Wtedy nie zginiecie, a droga wasza zawsze jasna będzie —”
Po długiej wędrówce, na końcu pola dom dostrzegliśmy. Tam nasze dusze spokoju zaznają.
” — Według legendy kiedy prawdziwie lojalny i odważny człowiek przybędzie nad ten staw, a potem go dotknie, światło rozbłyśnie się na wszystkie strony, ożywiając na nowo całe to miejsce.”
Gdy wszystko się zaczęło, nie wiedziałyśmy na, co się piszemy. Wiedziałyśmy jedno — że musimy to zrobić.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
