Dzwoni, i dzwoni, a tam…
Dzwoni, i dzwoni, a tam…
Verity obudziła się słysząc przerażony, kobiecy krzyk. Już gdy otworzyła oczy próbowała zlokalizować miejsce, z którego dobiegał głos ofiary, ale na próżno […]
„Nazwałem moje największe dzieło Amissus timor, nie tyle ze względu na profesjonalizm, co z mojego zamiłowania do łaciny. Ludzie nigdy nie powinni go ujrzeć, ale na to zasłużyli” – Zero
Siedziałam na szpitalnym łóżku, cicho płacząc. Ciemność mnie otaczała i otulała jak mama przed snem. Trzęsłam się. – To dzisiaj… – Szepnęłam. – Dzisiaj… Mogę umrzeć.
„Nie. Ty masz moc, o której nie masz pojęcia. A jeśli nie nauczysz się jej kontrolować, może to zniszczyć nie tylko ciebie, ale i całe królestwo.” – Nikt by nie wiedział co odpowiedzieć. Nawet Kael…
,,Ktoś cię śledzi”… te słowa przecinałyby nawet najciemniejszą, najpiękniejszą i najjaśniejszą noc…
Nagle usłyszały trzask. Winda zaczęła lecieć jak piorun do dołu, a dzieci mogły tylko krzyczeć. Piętra leciały bardzo szybko, aż po -100 piętrze winda się zatrzymała.
W pokoju dziewczyny panował mrok i cisza. Złowrogie dźwięki zza okna rwały się do pokoju jak do złota. Natomiast przez drzwi, lekko uchylone, słychać było cichy szept kruczowłosego chłopaka.
Lewes – Z wierzchu spokojna mieścina, która skrywa wiele tajemnic. …Największą z nich jest jednak dzień 31. października. Siła, która została wtedy uwolniona zagraża życiu każdego. Strzeż się.
Czy da się stracić głowę dla kogoś w ciągu dziesięciu dni? Raczej nie. Ale ja nazywam się Suryeon Park. Dla mnie nie ma rzeczy niemożliwych.
❝Chciałem mieć Cię tylko dla siebie, na wyłączność. Wolałem, byś nie należała do nikogo, niż była dla kogoś innego niż ja… A teraz? Teraz nie mam Cię wcale… ❞
Mieszkamy razem, ale wcale ze sobą nie rozmawiamy. Spędzamy wspólnie czas tylko z mojej inicjatywy. Zachowujesz się jak martwa.
They all are afraid of a girl with sharp knife, but they don’t know that i am the girl with sharp knife~
– Hanako-San, Hanako-San! Jesteś tam? – Tak, jestem. I się zemszczę.
Pozbyliśmy się okowów nijakości, a anarchia to nasze drugie imię. Razem dążymy ku wolności, aby odczuć ją w pełni burzymy ramy sztywnej rutyny, monotonii i bylejakości. Nikt nie zdoła nas powstrzymać.
Ten świat na pierwszy rzut oka wygląda cudownie. Całkiem jak lustrzane odbicie tego, w którym żyję.
— Zamknięte — Powiedział na głos i choć wszyscy już to wiedzieli połowa klasy dopiero po tym oświadczeniu wybuchła w chaosie.
„Bo, gdy zaczęła zauważać, że ten świat wcale nie jest tak idealny jak go namalowano i dostrzegła prawdziwą istotę i odrębność tego miejsca ono pochłonęło ją już na zawsze strzegąc swego sekretu.”
W oczach Mariki zdawało się, że nie znaczy nic dla innych. Jak bardzo mogła się mylić…
W świecie, gdzie życie staje się rozrywką, a śmierć – jedynie kolejnym etapem gry, Ryo i Minjun zostają wrzuceni do przerażającej rozgrywki o przetrwanie.
Dziesiątki tajemnic, czternaście osób i jedno zadanie. Mrok całkowicie pochłonął świat, a oni rozpaczliwie poszukują szczęścia i spokoju. Czas mija, zaczyna go brakować, a zadanie to samo.
Nastoletnia Kim Minji przyjeżdża na wakacje do swoich dziadków. Do domu obok wprowadzają się nowi sąsiedzi, ale czy wszystko może być dobrze? Nie…
Czasami przeszłość się na nas czai. Ale to chyba nie musi być tylko przeszłość…?
– The end. – Powiedział z uśmiechem do mnie. Następnie wyjął spray z kieszeni i namalował na ścianie te same słowa. To były ostatnie rzeczy, które widziałam i słyszałam.
„Istnieje legenda, że koło 1912 roku w tym miejscu wydarzyła się tragedia. Dziewczyna niewiele starsza od nas odebrała sobie życie dokładnie na tym stryszku, na którym my teraz jesteśmy.”
„— Starając się odtrącić przeznaczenie, po prostu biegniesz pod wiatr, czyli nic nie zdołasz zdziałać —”
W twoich oczach ujrzałem swoją nową przyszłość, jakieś światło… W tobie znalazłem antidotum.
Pamiętam, jakby to było wczoraj. Kiedy moja córka wróciła zapłakana do domu, twierdząc, że ktoś ją śledzi. Mój mąż wyszedł wtedy na podwórko i całe je przeszukał. Nikogo nie znalazł.
Nikt tak bardzo nie zniszczył mojej pewności w swoje słuszne istnienie jak ty.
„Cóż to za promień bucha w oddali? Co to za blada i martwa poświata? Zdaje się, że zbliża się do mnie. Czy mnie także pochłonie?”
„Wypadek jest dopiero wstępem tajemniczej układanki. Teraz rozpoczyna się pierwszy etap – odzyskać wspomnienia, ułożyć je i poznać sens własnego śledztwa oraz tajemniczego medalika zanim minie czas.”
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
![Nowhere ~ Into the Forest [1/2]](https://samequizy.pl/wp-content/uploads/2023/09/24/images_86ff1d3e0c6efe4.jpg)
