„Pośród czarnych róż Łzy i smutek spływają Krew i cierpienie przybywają” Na konkurs u @Karimakare
„Pośród czarnych róż Łzy i smutek spływają Krew i cierpienie przybywają” Na konkurs u @Karimakare
Jestem królową wszystkiego, ale niczego. Niosę ze sobą cały bagaż cierpienia mego. Czy mogę podzielić się nim z Tobą, choć przez chwilę? Dziękuję, a więc wysłuchaj nowinę…
,,(…) uświadomiłam sobie, kim jesteś i zaczęłam pracować nad tym, aby przestało mi zależeć – z dobrym skutkiem. Co więcej (…) po dość długim czasie zaczęłam mieć już chyba na oku kogoś innego.”
,,Idealne umysły na co dzień omija się tak, jak roboty drogowe – a to wszystko na skutek ludzkiej ślepoty, wewnętrznej ślepoty.”
“Czasem myślę, że nie jestem wystarczająca. Czasem myślę o tym kiedy zamknę oczy. Kiedy chmury odpłyną na niebie, ja zostanę sama bez Ciebie.„
twoje milczenie jest moim ulubionym dźwiękiem, więc proszę nie przestawaj milczeć
❝Oczywiście na początku nic nie jest łatwe. Lecz kiedy już się oswoisz, widzisz że wszystko wokół Ciebie jest cudowne i proste, a świat, który dotąd uważałeś za czarny wreszcie nabiera barw…❞
Ucieczka to powieść o dziewczynie, która próbuje uciec przed swoim życiem, nie wie jeszcze tylko gdzie…
Pójść za głosem serca czy rozsądku? Co księżniczka Marii ma zrobić? Czy tak naprawdę kocha Nicholasa czy tylko udaje? A może nie jest pewna swoich uczuć?
,,Nawet łzy feniksa nie pomogą, żeby zabić mój ból. Jestem zdana na jego łaskę, a on powoli wyniszcza mnie od środka.”
„Mimo, że Seth podejrzewał, iż nie to miał na myśli Król Wróżek, obdarowując go skrzydłami, to i tak wierzył w tą myśl. Skoro już je ma, musi tylko wzbić się w powietrze”
Kreślisz, poprawiasz, przerysowujesz. Z uśmiechem na trupiobladej twarzy po prostu rozrysowujesz mnie na nowo (…) Zamazujesz mnie, pozbywasz się skaz, tym samym pozbywając się mnie coraz bardziej.
Po co mam pokazywać siebie, skoro w swoim umyśle jestem tylko tym, co jest gdzieś zagubione i rozbite między miliony kawałków, jak pęknięte naczynie…
„Chciałabym biegać. Tak po prostu puścić się biegiem przez wysokie trawy koło domu, śmiać się głośno i machać do tatusia.”
Myślę, że aby przeżyć, trzeba znaleźć w sobie coś, co się lubi… ale najpierw trzeba pozbyć się tego co sprawia, że przestajesz siebie kochać.
„Czy to nie cudowne? Zostać całkiem sam, Serce mieć kruche ze szkła, Myśli realistyczne, kamienne, Ciało z samych kości, Bez skóry i błogich słodkości.”
Scarlett Whistle to chyba najpiękniejsza kobieta Wyspy Marzeń. Każdy się w niej zakocha, nawet ten bogaty Jacob, którego matka nie akceptuje tej relacji. Rozdziela natychmiast parę i knuje intrygi.
Cały czas kłamałeś mi prosto w twarz, ja wierzyłam, w każde twoje kłamstwo. Teraz, dziękuję ci tylko za jedno: Że nauczyłeś mnie by w życiu nie ufać już nikomu.
Bądź ostrożny, jeżeli chodzi o miłość. Trudno będzie Ci się odkochać, ja to wiem. Utracone zaufanie, złamane serce… puste obietnice znikną, ja o tym wiem. A teraz idź i zapamiętaj moją radę…
Otucha twa w sercu mym się rozleje I niech wymarze gumką rumieńce, Akysz im, akysz.
Ten świat na pierwszy rzut oka wygląda cudownie. Całkiem jak lustrzane odbicie tego, w którym żyję.
Pójść za głosem serca czy rozsądku? Co księżniczka Marii ma zrobić? Co to za nowe uczucie do Nicholasa, przecież zawsze się tylko przyjaźnili. A czy Nicholas czuje to samo?
„Obiecałam sobie, że nigdy cię nie opuszczę i nie spuszczę z ciebie wzroku. I choćbyś szedł przez góry i morza, ja nie zostawię ciebie.”
Ale doszłam do wniosku, że życie jest za krótkie, by się tym przejmować. Musiałam chociaż podjąć próbę naprawienia swoich błędów, zanim… będzie za późno.
„Twoje decyzje nas stoczyły, Yasin, i mimo że wciąż cię kocham, to teraz pozwól dokonać mi choć jednego dobrego wyboru.”
„Łzy zaczęły ci płynąć po policzkach, słone łzy. Ale to ty zaczęłaś. Dlaczego…?”
Peterowi przypominało to grę w Among Us czy rosyjskiego chowanego.