mieszkała w starym, zdobionym lustrze w pokoju na drugim piętrze i czekała, aż ujrzą ją ludzkie oczy.
mieszkała w starym, zdobionym lustrze w pokoju na drugim piętrze i czekała, aż ujrzą ją ludzkie oczy.
,,I wkrótce z pewnością zniknę całkowicie, jeśli ktoś szybko nie chwyci mnie za dłoń i nie wyciągnie z tej otchłani, która mnie zabiera…”
„Jesteś niczym lustro. Oceniasz po wyglądzie, a w ogóle nie zaglądasz we wnętrze.”
Mrugam parę razy, odganiając rozpacz. I już jestem po drugiej stronie. Wokół panuje bezwzględna ciemność – otacza mnie, pochłania. Zaczyna robić mi się strasznie zimno. Chłód sprawia, że drżę.
— Gdy patrzę w lustro, widzę idiotkę Peter. — Dziewczyna podeszła do okna. — Taką idiotkę, która zamroziła całe miasto pstryknięciem palca. — Spojrzała na niego. — Dlaczego mnie nie powstrzymałeś?
Bo każdy widzi w lustrze co innego.
Jej matka zawsze mawiała, że utracone zawsze do nas wróci. A ona sama nigdy przecież nie powróciła.
„Mrugam parę razy, odganiając rozpacz. I już jestem po drugiej stronie. Wokół panuje bezwzględna ciemność – otacza mnie, pochłania. Zaczyna robić mi się strasznie zimno. Chłód sprawia, że drżę.”
Sami decydujemy o tym, co widzimy w lustrze. A jak nie my, to nasz umysł podświadomie na pewno to zrobi.
Spójrz w lustro, co widzisz? Swoje kompleksy, wady? Odwróć się i spójrz jeszcze raz, jesteś piękna!
Każdemu może się wydawać, że zło da się zniszczyć. Jednak prawda jest taka, że zawsze pozostanie jego małe ziarenko, które z czasem wykiełkuje przeradzając się w coś ogromnego.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
