,,[…]A wieczorem, gdy świat cichnie/W kocu, by nie tonąć w zimnie/Znów ucieknę z tego świata[…]”
Czy nasz wspólny sen ma szansę zaistnieć w naszej przyszłości?
a ludzi w tamtym mieście zwyczajnie nie ma
– Wychodzi na to, że wolę być dobrym przyjacielem, więc za nic nie zapłacisz – a ja zasnę wiecznym snem, pomyślałem, jednak nie wypowiedziałem swoich słów na głos.
Dziewczyna o imieniu Ingrid oznajmiła swoim rodzicom, że nie wierzy w Boga. Byli w szoku a jednocześnie źli. Dziewczyna trafia do szkoły katolickiej aby się nawróciła. Ingrid planuje ucieczkę.
A co gdyby granica między jawą a światem realnym została zatarta? Gdyby niemal każdy sen, zmieniał się nie tylko w koszmar, ale i rzeczywistość?
Noc jest od płakania…
Nie chciałam zakłócać tego upiornego, jednocześnie jednak tak przyjemnego dla uszu spokoju przerywanego świergotem ptaków albo szumem liści w koronach drzew, więc zawróciłam (…).
„czekaj do momentu, w którym będziesz gotowa i obudź mnie ze snu.”
By po drugiej stronie pamiętali z kim życie przeżywali, nie jako przebłysk, a najdroższe wspomnienie. By widzieli ludzkie łzy i słyszeli płacz spowodowany ich odejściem w mgłach.
Kolejny raz myślał o tym, jak cudownie byłoby wyrwać się od nudnej codzienności i zwiedzić nowe miejsca, bez żadnych zmartwień czy konsekwencji.
Podmuch był najlepszym towarzystwem, gdy księżniczka była sama. Choć tak naprawdę zawsze była samotna, dlatego stawał się jej wiernym kompanem. Tylko nie mógł się odezwać, jakby niemal nie istniał.
Sen. Sen to jedyna rzecz, która nie sprawiała jej bólu. Może właśnie dlatego postanowiła zniknąć z tego świata.
„…Śnił o niej co noc. Co noc taka sama, identyczna. Piękna, zuchwała. On nie tylko o niej śnił. Marzył o niej, kochał ją. Tak, kochał. Kochał kogoś, kto jest wytworem jego wyobraźni…”
„[…]I pomóż mi przejść przez snu bramę/Bym wydostał się na jawę…[…]”
„Kolejna noc zła, na niebie gwiazdy migające. Nie patrz w te oczy, w ciemności świecące”
Co może się stać, gdy przechodzeń napotka żałobny kondukt pomiędzy łanami zbóż?
Tam jest przepaść. Tam jest wiatr, z którym chcę latać. Tam jest koniec.
to tylko sen, teraz muszę wrócić do szarej, prawdziwej rzeczywistości
,,Mogła zobaczyć ją jedynie we wspomnieniach, które tej nocy, nad Księżycową Sadzawką, przerodziły się w sen.”
Nie odmówię kolejnej dawki przeszłości.
Nigdy nie było dla poetów słońca na niebie, więc nauczyli się hodować jego promienie w swych duszach.
Słyszę barwy; Widzę dźwięki. Czyż nie piękny na nie-jawie sen?
Ta bransoletka miała jakiś związek z tym portalem – tak, to Melody jest nową strażniczką marzeń.
„(…) Po kilkunastu sekundach dym o delikatnym, niebieskim odcieniu opadł, a flakonik pozostał pusty.”
Dwuletnia śpiączka, czyli jak pogodzić się z przeznaczeniem i wypełnić ostatnią wolę swojego brata.
Jest to pierwsza część Twojej historii z tajemniczym nieznajomym.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
![Night of shooting stars[1/3] – Blask meteoru.](https://samequizy.pl/wp-content/uploads/2021/02/images_f36d374361a3.jpg)
