„Twoje decyzje nas stoczyły, Yasin, i mimo że wciąż cię kocham, to teraz pozwól dokonać mi choć jednego dobrego wyboru.”
Severus cudem przeżył wojnę. Pozostał nauczycielem, zadziwiając wszystkich ludzi znających go i zaangażował się w doposażanie magazynu św.Munga. Nieoczekiwanie trójka sióstr wplątuje się w jego życie.
Świat, który jest rządzony przez ludzi, którzy mają oczy w kolorze symbolizującym życie, nie może być zły, a jednak my; Szarzy, których los obdarzył zwykłymi szarymi oczami uważamy inaczej.
Jeśli nie pokonam jej teraz, już nigdy nie wygram, nigdy nie będę wolna, nie będę wiedzieć do którego świata ostatecznie należę.
,,Wielu ludzi ma o mnie bardzo błędne przekonanie. Nie jestem doskonała. Popełniam błędy, bo jestem tylko człowiekiem.”
Ten, kto walczy z potworami, niechaj baczy, by sam nie stał się potworem. Jeśli zbyt długo patrzysz w otchłań, otchłań zaczyna patrzeć w Ciebie.
„Jesteśmy potworami, nie zasługujemy na szczęśliwe zakończenie, a dopóki tego nie rozumiesz nie zrozumiesz dlaczego wciąż się ukrywamy w koronach drzew lub ciemnych jaskiniach kiedy widzimy człowieka”
„ — Och, weź zejdź mi z oczu! — Krzyknęłam prosto w jego twarz, na co on uśmiechnął się kpiąco. Jednak po chwili przysunął się do mnie, a ja czułam jego perfumy. — Nie. — Wyszeptał i odszedł.”
,,Jestem. A może mnie nie ma? Jaka to różnica, skoro i tak nikt mnie nigdy nie zauważa?”
Dokąd znalezienie małej kartki w książce z antykwariatu zaprowadzi Monikę? Odpowiedź na to pytanie zależy wyłącznie od Twoich wyborów!
Wiedziała, że z Tobą może wszystko. Że jej nie porzucisz. Nie dziw się więc, że bez Ciebie tak się zmieniła. Że porzuciła wszystko co znała. Już nic się nie liczyło. Bez Ciebie nie wiedziała jak żyć.
„so, stop thinkin bout it, why ya mind overclouded?”
„Jestem w twoim pokoju, gdzie się ukryłaś? Nasza gra w chowanego właśnie dobiega końca. Proszę, pokaż mi jeszcze raz twoją przerażoną, umierającą twarz!”
„Zastanawiałeś się kiedyś, co jest po śmierci? Czy nie ma nic, ludzie po prostu przestają istnieć, czy jednak gdzieś trafiamy? A jeśli gdzieś trafiamy to gdzie? To jest odpowiedź na twoje pytanie.”
Teraz wszystko wydawało się takie trudne.
– Góry Deszczu i Nocy to pustkowie, a jednak naprawdę dużo się tu dzieje. – pomyślała Rose, rozglądając się z zainteresowaniem po komorze. Wszędzie tu było jasno, a ona nie wiedziała czemu.
Przez dziesiątki lat żyło w różnych miejscach i przybierało wszelakie formy. A kiedy opanowało przemiany i postanowiło żyć inaczej niż dotychczas, pewien azkabański więzień wzbudził w nim współczucie.
– Jak masz na imię? – zapytał chłopak. Nie mogłam mu powiedzieć, domyśliłby się, że to ja. Spojrzałam w niebo. No tak niebo! – Jestem Sky – odpowiedziałam, uśmiechając się.
„Chciałabym biegać. Tak po prostu puścić się biegiem przez wysokie trawy koło domu, śmiać się głośno i machać do tatusia.”
Człowiek płacze i rozpacza tylko wtedy, gdy ma jeszcze nadzieję. Kiedy nie ma żadnej nadziei, rozpacz przybiera postać przeraźliwego spokoju.
Jeszcze zanim John i Sara zostali rodzicami Camille, uczęszczali do Hogwartu, gdzie nie zawsze przestrzegali szkolnych zasad. Tak samo Huncwoci, o których wśród młodszego pokolenia krążyły legendy.
„Jednak kiedy spojrzało się w oczy nowo mianowanego wojownika zamiast dumy widać było wyłącznie strach.”
„Dopiero po tym wydarzeniu zgodnie stwierdzili, że ich życie to była tak naprawdę tylko i wyłącznie okrutna droga ku śmierci.”
„Serce nie sługa – zazwyczaj nie idzie w parze z rozumiem – lecz ja słucham obu.”
„Nie płacz — Powiedział czule Cedric. — Księżniczki nie płaczą — nastała chwila przerwy — a Ty jesteś moją księżniczką, Jane — wyszeptał jej do ucha.”
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
