Zapraszam do zapoznania się z planem wyczekiwanych przez Was recenzji!
EverlastingPoet
Dzieci złej dekady.
Sprowadzasz wszystko do metafor, których sensu sama nie byłabyś w stanie wyjaśnić.
Poezja nie zna cnoty wierności.
I oby wieczność nie dobiegła nam końca.
Obrzydzam sobie żałobę, bo jest taka komercyjna.
Przekwitła nam pewność.
Wyrzuty sumienia mają smak winogron, ale łatwo się udławić zbyt wielką ich kiścią.
Nikt nie rodzi się uwiązany.
Karmelizujemy nasze emocje.
Oto odpowiedzi na Wasze pytania. Zapraszam!
Nie sięgną nas słowa, bo stało się jasne, że nawet w kunszcie największych poetów są zbędne.
Szczęśliwi czasu nie liczą.
Bo gdy zamieć pustoszy nasze umysły tęsknotą, ulice nie są już tak znajome.
Może lepiej zacząć oddychać, niż nocami śnić o tlenie, lecz bojąc się go zaczerpnąć.
Białe wspomnienia wracają, gdy w dłonie klasnę.
I za taką Tobą będę tęsknić, jeśli kiedykolwiek przyjdzie nam się rozstać.
Jeszcze nie musimy mówić, że jesteśmy martwi.
Wolność na uwięzi nie jest już wolnością.
I przyszedł ten dzień, gdy pękło jej serce.
Czy to, że w ptasie horyzonty się odziejemy, skrzydlatymi nas uczyni?
To nasz prawdziwy świat, czy ten, który przedwczoraj wymyśliliśmy?
Demony krążą nad głowami i chyba pierwszy raz za życia wielbimy ich niecne przepowiednie.
Może to już czas żyć tak, jakbyśmy mieli nie umierać zamiast umierać tak, jakbyśmy nigdy nie żyli.
A nasze skrzydła, choć liche i kruche, chyba jeszcze nas do Nieba nie prowadzą.
Ale jak mielibyśmy czuć się szczęśliwi, wolni, dobrzy, nie czując nic?
Bądźmy takimi dużymi dziećmi, których obietnice nie są oszukane, których miłość nie jest dla zysku, których przeszłość jeszcze nie zatrzymuje.
Kimże dziś są? Co dzisiaj znaczą?
Z radości może i zatańczę, gdy wszyscy odwrócą wzrok, bo teraz to trochę głupio w świetle reflektorów zademonstrować uczucia.
Wszystko takie proste, a my się doszukujemy drugiego dna.
Źli na siebie, źli na świat i pogrążeni w pelerynach z łez ludzie kontra rzeczywistość.
By nie przybyło zaćmienie.
Upadek to tylko kolejny przystanek w drodze do mojego własnego marmurowego nieba.
Nie tworzymy sztuki. My nią jesteśmy.
EverlastingPoet