„Jak długo możemy tak uciekać? Jak długo możemy udawać, że to wystarczy?”
„Jak długo możemy tak uciekać? Jak długo możemy udawać, że to wystarczy?”
W cieniu chmur, gdzie słońce płacze, Życie się rozgrywa na tle smutku. Los ludzi krępuje, jak niewidzialne kajdany, A serca biją w rytm niepewności.
to tylko sen, teraz muszę wrócić do szarej, prawdziwej rzeczywistości
[…] Peter, czy wszystko w porządku?- Tak!- odpowiedział stanowczo.- Tylko miałem takie dziwne Deja vu. […]
„Poproś mnie kiedyś, abym zdefiniowała Ci własne szczęście. Zrobię to z chęcią, o ile nie zapomnę jak wygląda to uczucie”
Gdy ptak opuszcza gniazdo, nawet gniazdo płacze, mimo, że ptak jest wolny.
Sen. Sen to jedyna rzecz, która nie sprawiała jej bólu. Może właśnie dlatego postanowiła zniknąć z tego świata.
marzenia są jak ziarnka piachu, a rzeczywistość to morze, które ten piach odpycha
zależy, jak definiować codzienność. nie każdego codzienność jest identyczna, przykładowo rzeczywistość królowej i zwykłego ucznia. Jak więc wygląda ten powrót do rzeczywistości?
A co gdyby granica między jawą a światem realnym została zatarta? Gdyby niemal każdy sen, zmieniał się nie tylko w koszmar, ale i rzeczywistość?
Czasem chciałabym się przekonać, jak to jest dostać drugą szansę na życie. Nawet w innej rzeczywistości. Niestety to niemożliwe, gdyż śmierć nie wybacza błędów.
Jeśli nie pokonam jej teraz, już nigdy nie wygram, nigdy nie będę wolna, nie będę wiedzieć do którego świata ostatecznie należę.
Co się dzieje z marzeniami kiedy ich właściciel umiera?
Bo oni sprowadzą Cię w dół, aż po ciemność. Tak, oni sprowadzą Cię w dół, w dół aż upadniesz. Tak, więc nie możesz czołgać się już więcej.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
