gram w chińczyka. i gram w karty, a karta dobrze mi idzie. bo nie mam szczęścia w miłości.
Temoni
Dla wszystkich to wyjątkowa noc, ale dla niej najgorszy dzień w roku…
i w tym bezsensie całkiem nam dobrze
Kreślisz, poprawiasz, przerysowujesz. Z uśmiechem na trupiobladej twarzy po prostu rozrysowujesz mnie na nowo (…) Zamazujesz mnie, pozbywasz się skaz, tym samym pozbywając się mnie coraz bardziej.
„Och, Mroczne czasy mnie dopadły, a ja Ciągle kłamię, kłamię, kłamię”
„Przecież na tym to życie polega. Coś było, minęło i już tego nie ma…”
„Poproś mnie kiedyś, abym zdefiniowała Ci własne szczęście. Zrobię to z chęcią, o ile nie zapomnę jak wygląda to uczucie”
„Chcę byś wiedział, że zawsze o tobie myślałam.”
„Spadam w górę. Staję na rękach, choć leżę. Myślę, nie myśląc. Mówię, nie otwierając ust. Oczy moje czerń z bielą mylą, a światło z ciemnością. Czy to normalne?”
„Zwą mnie postrachem tego miejsca. Ale dlaczego?”
„Jesteśmy potworami z dwóch różnych baśni, łączących jedynie okrucieństwo i przysięga dozgonnej miłości, która nigdy nie miała prawa istnienia”
You can’t disguise sad eyes
A kiedy ułożysz wianek na mojej głowie, będę wiedzieć że kimś jestem.
«you never will be my light, my little shining moon.»
,,Obiecuję… obiecuję, cokolwiek zrobię, będzie dla ciebie. Ale nie mogę się poddać, wybacz mi… wybacz mi…”
Mogę usłyszeć dźwięki, których nie zna nikt.
Na świecie są gorsze rzeczy niż dziewczyna lubiąca całować inne dziewczyny
My dear, is it all we’ve ever been?
you are my heart in human form
Strzeliłeś do mnie, a teraz do mnie przychodzisz i zadajesz kolejne ciosy. Widzę tę satysfakcję w Twoich oczach. Kiedy widzisz moje łzy zmieszane z cierpieniem. Kiedy widzisz mój uśmiech pełen bólu.
nienawidzę twych łez. nienawidzę swych ran. nienawidzę nienawiści jaką darzysz siebie, chociaż to ja powinienem jej domem być.
„Usłyszeli nasz śmiech, a później odwzajemnili to radością i spojrzeli w naszą stronę. Nie widzieli nas. Ale czuli naszą obecność…”
,,Czy ona nie czuje, jak wspaniale i odżywczo pachnie ten liść? Nie, nie czuje. Cóż, w takim razie nigdy mnie nie zrozumie…”
,,Istnieję! – wołam w pustkę, (…). Spodziewam się usłyszeć ciszę, jednak odpowiadają mi szepty, początkowo zlane w jeden niezrozumiały głos. To tak brzmi cisza…”
Scenariusz tego filmu pisał chyba ktoś pijany i chory na umyśle.
Tak jak rzeka płynie prosto do morza, tak ja płynę prosto do Ciebie.
i nie ukrywam, że jestem w kwitnący kij zazdrosna
Przegrana sprawa. Przegrani my. Nie potrzebuję twoich gierek, koniec gry.
