Wypijmy za wszystkie wspomnienia, zaprzepaszczone pomysły, konwersacje, których nigdy nie przeprowadzimy oraz wiele innych ciążących nam spraw.
Atsuyn
pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać
Czasami nazywam się Panią Niewystarczającą, a moim największym lękiem jest zwątpienie.
Może lepiej zacząć oddychać, niż nocami śnić o tlenie, lecz bojąc się go zaczerpnąć.
Demony krążą nad głowami i chyba pierwszy raz za życia wielbimy ich niecne przepowiednie.
Więc pytam: czy robi się lepiej? Czy po prostu przyzwyczajamy się do bólu?
Czarne wspomnienia o uschniętych kwiatach na cmentarzach wkradają się do umysłu. Właśnie, dlaczego groby zostały tak zapomniane?
Mimo tego, że słyszę Twoje nawoływanie z tył, nie będę się odwracać. To co było, minęło. A Ciebie już nie ma.
Bo ostatecznie ci, którzy najbardziej pragną być ludźmi, najlepiej potrafią dostrzec nieludzkość u innych.
Cisza owija się szczelnie wokół mego gardła, jak gdyby chciała zatamować potok żalu i łez.
Witamy w Świecie Egoizmu. Tu każdy zazdrości, tu nikt nic nie czuje, tu kieszenie pełne są jadu wężowego.
Przepaść, lub zostać zapamiętanym. Tak niewielu potrafi zdecydować.
Chcę usłyszeć, że jestem zepsuta.
I hope you’re still with me when I’m not quite myself.
Nagle zdaję sobie sprawę, że chyba jednak nie alkohol pozbawia mnie trzeźwości. Robi to moje poczucie winy.
Udaję, że nie boli. Napawam się zapachem czystości, jak gdyby był najdroższym z narkotyków.
wdech i wydech. poczekaj minutę, dwie.
Legendy nigdy nie giną, a już na pewno nie zostają zapomniane.
Wystarczyło Ci 6 dni, aby stworzyć świat. Wystarczyłem tylko ja, aby go zniszczyć. Czas na chwilę oddechu. Chociaż nie wiem czy dożyję dnia siódmego.
Widzisz, niektóre serca są zbyt piękne na miłość, niezdatne do życia.
Wszystkie nasze łzy. Było ich zbyt wiele. Zachowajmy tylko te śmiechu i wzruszenia, a każdą łzę porażki i smutku zrzućmy z naszych twarzy.
Wycierając łzy, które były zbyt częstym gościem na mojej twarzy zrozumiałam, jak wiele razy zawiodłam tę piękną kobietę z lustra. Obiecałam sobie, że tego nie zrobię. Złamała obietnicę, tą i następną.
,,…I nagle okazuje się, że to wcale nie złodziej, zdrajca czy fałszywy przyjaciel zadaje nam najmociejsze ciosy. Ostry nóż dzierżymy my sami.”
Miasto betonu i pogubionych telefonów. Idę ścieżką usłaną szklanym szronem iPhone’ów. Kroczę tu sam, więc wygadam się Tobie, bo w sumie nie wiem komu.
Wszystko już straciłeś. Nie pozwól, aby odebrano Ci to, czego jeszcze nie zdobyłeś.
Tęskniłam za bajką, która nigdy nie istniała. Brakowało mi świata, który stworzyłam. Szukałam siebie, gubiąc drogę do domu. Odnalazłam swoje szczęście, odnalazłam swoje niebo.
Zawsze gubiłam klucze. Ostatnio zgubiłam siebie…
Która z najsłynniejszych odmian tego aromatycznego napoju powinna Ci smakować najbardziej?
