fluctus
możesz mnie wiecznym snem opętać
jam przecież widział diabła…
w końcu będzie dobrze…
oblazły mnie aż do szpiku
wrzeszczą głosy w mojej głowie męcząc ciemną, smętną duszę
jak zwiędłe róże w słonych łzach skąpany
och chłopcze! czy nikt nie nauczył cię miłości?
jesteś tylko smętną marą oszalałą z samotności
jestem zgniły, zgniły jak ten świat. uciekaj póki możesz słońce
płonące łzy, spalone kości. czy to już koniec miłości?
rozglądam się po smutnym szarym pokoju i naglę tęsknota mnie nachodzi. gdzie jesteś biały dniu? gdzie tęcza?
I can’t be human
“Przez stalowe pręty wciąż wlewają się cukierki toffi zasłaniając ostatnie promyki słońca. Jestem tylko psem, który wykonuje rozkazy. Ale nie chcę być na łańcuchu. Na pewno nie przez twoją słodycz”
“pierwszy raz uniosłem głowę znad samotnych nut i spojrzałem w niebo tam, gdzie płynie marzeń wartki nurt”
when you hear the shots, know it’s it. don’t try to run away. he’ll catch you anyway
fluctus