powiedz, czy będziesz trwać dłużej niż minione lato
FallenPuppeteer
Nieład ochrzciłam swą inspiracją, a morze domem.
Nie mam czasu żałować i rozmyślać, gdy egzystencja leje się strumieniami przez palce.
plotę trzy po trzy atramentowe warkocze ze słów zapisanych na kartkach absurdu
Dzieci złej dekady.
Porozmawiajmy trochę o zewnętrznym pięknie.
Poczuć ciepło skóry i gorąc rozlanych na twarz łez.
Zaszczytem byłoby dla mnie umrzeć przy Twoim boku. Nawet jeżeli miałaby uderzyć w nas ciężarówka. Życie jest za długie, gdy jesteś bardzo samotny.
Z radości może i zatańczę, gdy wszyscy odwrócą wzrok, bo teraz to trochę głupio w świetle reflektorów zademonstrować uczucia.
Starałam się wielką miłość uzyskać.
Nie tworzymy sztuki. My nią jesteśmy.
Głód to choroba cywilizacyjna.
Oczekiwania przerosły drzewa w ogrodzie.
Ten, który się stoczył, zakochał w Śmierci i spoczywa wraz z nią trzy metry pod ziemią.
Drodzy Państwo, zrzućmy maski!
On jest tylko instrumentem, rysownik musi postarać się go opanować i wydobyć z niego odpowiednią barwę. To opowiada najważniejsze opowieści…
Czuję się tak samotnie posiadając tylko Ciebie.
To nie o nas pisać będą najwięksi poeci.
Wybaczone, zapomniane. Czy właśnie tak żyjemy?
a te wyniosłe rudowłose damy domagają się sensu istnienia.
Obie tak fałszywe, obie są niezłomne.
och martwe dzieci, uciekające z ramion rodziców. jak się czuliście w papierowych miastach?
A te eleganckie damy dławią się soczystymi wiśniami, które dostały od ekstrawaganckich panów.
Być może szepcze Aniołom, że ktoś tęskni. Za normalnym życiem, za miłością. Nikt jej nie słucha.
Jesteś najpiękniejszą duszą jaką kiedykolwiek mogłem dotknąć. Przepraszam, że nie doceniłem jej wyjątkowości zawczasu.
Chcę usłyszeć to jedno ,,rozumiem”, a nawet słowa, że jestem beznadziejny. Tylko mów. Cokolwiek, nawet kłamstwa. Bo cisza pogłębia me lęki.
Jednak od tamtej chwili żaden Twój pocałunek nie przypominał tego pierwszego.
Cisza owija się szczelnie wokół mego gardła, jak gdyby chciała zatamować potok żalu i łez.
Chcę malować o tym co czuję, ale wtedy zapytałbyś czemu kartka jest pusta.
Boże, ależ ja Cię kocham!
Dałam Ci wszystko co mogłam i boli mnie to, że zamiast myśleć o zaufaniu, sercu i wsparciu, skupiasz się jedynie na tym, że dałam Ci swoje ciało.
Tak dawno temu płakałam, tak dawno temu się śmiałam. A teraz, chyba nic nie czuję.
FallenPuppeteer