Moje dłonie były poranione od pracy, ale wciąż pisałem teksty, bo wierzyłem, że muzyka jest moim jedynym ratunkiem.
„W pokoju była cisza, lecz na korytarzu słychać było wiele rozmawiających ze sobą osób. Nic dziwnego, był czwartek, godzina południowa. Większość uczniów miało teraz lekcje lub…”
Nie chciano rozstać się z artystą, nie chcąc pożegnać i baleriny, tej jedynej i tego jedynego, kochającego balerinę najpiękniejszą i ona kochając najprzystojniejszego, artystę nigdy niezapomnianego.
I obiecuję, przysięgam na kwiaty i na szepty drzew oraz na wszystkie me marzenia, że nigdy nie zapomnę o twych akwamarynowych oczach…
Całe szczęście, żeś zdołał się uśmiechnąć! Teraz będę miał o czym pisać wiersze przez następne trzy lata! [reupload – Moonglow]
Niesamowite że jesteś artystką, która dostrzega duszę. Musze przyznać, że widok tego co namalowałaś jest bardzo przytłaczający.
„Może los nie łączy ludzi przypadkiem. Może czasem wystarczy jedno pomyłkowe połączenie, by odnaleźć kogoś, kto naprawdę rozumie.”
Moje życie obraca się dookoła jednej rzeczy, perfekcji. Ale czy to źle? Czy to źle, że chcę być idealna? Tak, tak jeśli tracę przy tym siebie.
„Jestem architekturą samą w sobie. Jestem każdą tą budowlą z osobna i wszystkimi razem naraz. One żyją we mnie, a ja żyję w nich, jakbym była stwórcą i tworzywem jednocześnie.”
On jest tylko instrumentem, rysownik musi postarać się go opanować i wydobyć z niego odpowiednią barwę. To opowiada najważniejsze opowieści…
Jest mi bardzo zimno, gdy patrzę na Twoją twarz na czarno-białej fotografii. Wierzę, że dopłyniesz bezpiecznie na miejsce.
Szukając dobrego materiału na artykuł młoda dziennikarka Felicity Gauthier, wplątuje się w sprawę zabójstwa znanego francuskiego malarza. W precedensie pomaga jej wnuczek zmarłego artysty.