To dotyk nieskończoności na skraju serc i święta, które rozkwita w nas skromnym płomieniem.
A jeśli kiedyś zapyta mnie, kim może być, powiem jej: „Kimkolwiek zechcesz, bo już teraz jesteś aniołem.”
„nie dane mi się było cieszyć Tobą, miły! na chwilę, przez moment moje pochwyciły Twoje dłonie: z pragnieniem nędznym, ażeby nigdy rozstawać się nie było potrzeby…”
Nie musisz być silna, wystarczy, że jesteś. Popękana dusza, to wciąż dusza jeszcze.
Fabienne w końcu odnajduje sympatycznego chłopaka, który wręczył jej ulotkę. Zakochują się w sobie, ale ich szczęście nie trwa długo.
Jestem tylko… Nic nie znaczącą poetką. Nie ma znaczenia, co piszę. I tak nikt nie przeczyta.
„Moje łuski są kuloodporne, pójdę z tobą na każdą wojnę. Nie martwię się, co zostanie po mnie – martwi mnie, co zostanie po tobie.”
„W mojej głowie wybrzmiewały tylko trzy słowa, które mogły zmienić całe nasze życie. Pamiętaj o mnie…”
,,Kwiaty polne, w dzikiej urodzie, malują pejzaż, o słońca zachodzie „… czyli piękno kwiatów zawarte w poezji!
Z krwi Hiacynta wyrósł kwiat — purpurowy, jak miłość, która nie zna przebaczenia.
I tak zaczyna się moja opowieść – opowieść o mnie, o chłopcu, który przyjechał do Grecji, by odnaleźć siebie, i o Olivierze, który stał się światłem w jego mroku.
Nie chcę być już szeptem. Nie schowam już słów. Bo mój głos jest narzędziem, co rozcina kłamstwa na pół.
«jedyne, co mogę, to płonąć sam sobie. Choć całą siłą pragnę, byś stanęła znów na mej drodze.»
Chciałam tylko wystarczyć Słowami pokazywać to, co czuję Ale słowa to nie wszystko…
Poety szkielet w zapomnianym śnie, przygniły z wierzchu, lecz żywy na dnie.
Jesteś najlepszym co mogło spotkać mnie Okrutną iluzją, że mogę szczęście mieć Przeklinam w myślach tamten dzień Przed oczami widzę cię I odchodzę, zanim zdążysz zranić mnie.