„Chciałem tu zostać dłużej.”
„Nie była już tą samą, którą zostawił. Tamta umarła tamtego dnia. A ta, która powstała, miała w oczach popiół, pod pazurami pamięć, a w duszy — ciszę, której nawet śmierć się boi.”
Jeśli pewnego dnia znów poczujesz to znajome ukłucie w sercu – otwórz ten tomik. Być może odnajdziesz tu fragment siebie.
Czy ideały są zadowalające? Uwierz, nie dla niej, nie tutaj. Ale dlaczego kłamstwo dalej trzyma ich w ryzach? Odpowiedź jest prosta – to naprawdę perfekcyjna iluzja.
— Może nie widzę w tobie potwora — odpowiedziała cicho. — Może widzę kogoś, kto też się boi.
[…] – Obiecaj. – Usłyszała. – Obiecaj, że nie ważne co się stanie, wrócisz cała. Wrócisz do mnie taka jak jesteś teraz. Nie ważne kiedy. Ważne by kiedyś. […]
’… Bo teraz to i nawet ja mam dosyć siebie…’
Octavia ma dość bankietów i wymyka się z pałacu z Grimoire’em matki, aby zobaczyć perseidy na ludzkim niebie. Blitzø irytuje się Moxxiem i Millie. Przypadkowo portal impa i Vii się łączą…
Jakich ziół boi się sam medyk? Jakiej uczennicy mentor? Jakiego przeznaczenia można przez księżyce unikać, tylko po to, żeby uderzyło z całą siłą? Jedno jest pewne – ona zna odpowiedzi.
…to wszystko dąży… do mnie?…
„Ale tamten Jungkook już nie istniał…”
Długi one shot, który jest jak 6 części serii, ale jest połączony w jedną. Zapraszam do czytania!
„Śmierć nie była końcem, bo cień zawsze może stać się jedną z gwiazd.”
— Czemu zawsze muszę być w jej cieniu? — zastanawiał się Złotek. Myszka była idealnym kociakiem, a on? On miał tylko dumnie kroczyć w jej cieniu. Jakby nic nigdy się nie stało.
Jedna decyzja może sprawić, że list miłosny szybko może się zmienić w list pożegnalny. Szczególnie w czasach gdy bale, debiuty i śmietanka towarzyska znaczyła o wiele więcej niż dziś.
Pieśń ta ukoi Twą duszę, nim w jej objęciach umrzesz, najpierw za nią do wody, a potem z duchami pójdziesz.
„Trzy uderzenia serca — tyle dzieliło ją od uratowania, zanim Gwiazda przemówiła: nie poświęcę już więcej, bo moje serce nie wytrzyma.”
„Jeszcze kiedyś zatańczymy, śmiertelni. Jeszcze kiedyś… znowu mnie odnajdziecie.”
„Jak przez mgłę słyszałam krzyki otaczających mnie ludzi. Biegali, a może po prostu uciekali? Niewykształcone społeczeństwo nie wie, co robić, a może…”
