Yes, breakups hurt, but have you ever watched your best friend turn into a stranger?
Just_Sadness
Chciałam, żebyś był tym jedynym, ale wiedziałam, że to się nie stanie.
Walcz. O władzę. Bo czego innego można pragnąć jeśli nie władzy?
Lovers-Liars
Potwornie się żyje, kiedy tysiące par oczu obserwuje każdy Twój ruch.
Wbiłeś szpilkę w moje serce i nie zwróciłeś na mnie uwagi, podczas, gdy ja się wykrwawiałam. Leżałam na ziemi, konając, a Ty odszedłeś, niewinnie się uśmiechając.
Kocham cię tak mocno, że wręcz nienawidzę. Nie mogę cię zmienić, więc muszę cię zastąpić.
Przeczuwałam, że galaktycznemu niebu mogę zaufać bardziej, niż tobie.
Sprawiłaś, że gorycz wiśni zamieniła się w słodycz.
And all the things that we dream about – they don’t mean what they did before. I just wanna get back to us, cause we used to have more.
Wróćmy do czasów kiedy byliśmy zepsuci i szczęśliwi.
Ciężar świata łamie głowy, łzy roszą rzęsy, dłonie odmarzają w oczekiwaniu na lepsze czasy, ale wszystko jest w porządku.
Kochanie, ale czy wszystko ma swój koniec? Chyba nie sądzisz, że takie miłości jak ta, mogą tak po prostu minąć?
Najszczerszy wywód.
Ile to już minęło, odkąd mnie pokochałeś?
Choć powinnam odejść, wciąż wracam.
nieważne jak piękne byłyby słowa, które usłyszę, najbardziej odczuwam brak twoich.
I ślubuję Ci miłość, wierność, i uczciwość niemałżeńską.
— Pokochałem Cię, zanim to wszystko stało się możliwe. A Ty zmieszałaś mnie z błotem, choć wciąż wierzyłem w nasz powrót.
Wracasz myślami do dnia, w którym pierwszy raz się spotkaliśmy? Myślisz o mnie? Tęsknisz? Bo ja nie mogę przestać.
they call her the devil, makes ’em wanna sin
według wikipedii – odczuwanie lęku związane z kontaktami interpersonalnymi. według niektórych powód do śmiechu.
jaka liczba jest spełnieniem tego równania?
—
„Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi”.
Pytanie więc brzmi: kto z nich jest potworem?
Wypchaj się. Bo dla mnie jest idealnie.
Chyba nauczyła się nie odbierać, gdy dzwoni moje serce.
Każdy myśli, jak to jest. Być na szczycie, wspinać się. A ten, który już tam jest. Wbrew pozorom ledwo trzyma się.
Kiedyś wierzyłam… ale po co mi wiara? Skoro złośliwy los stawia ICH na mojej drodze?
– Dzień dobry – mówi pogodnie martwa kobieta, pieląc kwiatki na swoim własnym grobie. – A skąd! – śmieję się gorzko. – Paskudny jak zawsze!
