Próbowali inni wybić z głowy niedorzeczne marzenie chłopaka. On powinien wyprowadzać krowy, a nie bawić się ciągle w śpiewaka.
.A5.
My nie możemy żyć zawsze, odejść musimy i skończyć jako trupy pogrzebane w ziemi.
Smutny poeta zrozpaczony w zwyczajną kartkę wpatrzony daje sobie krwawić samemu, pozwalając uczuciu złemu z tuszem wchłaniać się w papier.
Jak wyobrażam sobie moich obserwatorów robione w aplikacji Dollify.
Nikomu nie można ufać. Morderca stara się pozbyć osób, które mogą odkryć jego tajemnicę. Kto zabił Caleba Sweeneya? Kto zostanie przy życiu? Czy uda im się rozwiązać zagadkę?
Ten mroził jej krew w żyłach, a zarazem dawał ukojenie. Może to był głos kogoś znajomego? Wspomnienie?
Warunki pogodowe, mutacje i zanieczyszczenia wyniszczyły planetę. Jedyną nadzieją są odporni. Czy da się żyć na tym świecie? Czy uda im się wynaleźć lek?
Każcie mi ćwiczyć. Śmiejcie się z tego, jak się ubieram. Wytykajcie mnie palcami. Wyplujcie mi te słowa prosto w twarz. W końcu to zabawne.
Mogą udawać, że są twarde. Ale to nic nie da. Porcelana łatwo się tłucze. Raz ją upuścisz i pęknie na kawałki.
Zapisy do opowiadania
Daje broń. I każe im walczyć. A potem daje im umierać. Jakby nic nie znaczyli. Burzy ich jak domki z kart.
I wanted to fight for this life. And fight for myself so that I don’t turn into a monster more and more. Into the monster that I was.
Głodowe Igrzyska miały przypominać wszystkim o wojnie sprzed 55 lat. Najlepszym sposobem na to było wysyłanie 24 dzieci z Dystryktów na arenę, gdzie miały stoczyć walkę na śmierć i życie.
Lubisz „Igrzyska śmierci”, rywalizację lub opowiadania trzymające w napięciu? To coś idealnego dla ciebie.
To w deszczu go znalazłam. W kartonie na ulicy. Zabrałam do domu. I pokochałam. Tak samo jak deszcz.
Even though I was lonely because of my relationship problem, I didn’t mind. I could finally watch her smile and enjoy life, even if she did it without me.
In everyone’s eyes, I was the popular, naughty, and handsome boy. I was a bit like this by my own choice, and on the other hand, I had no choice.
My life always seemed unreal. False friends. Not true love […]. A deceptive image of the perfect girl. A hopeless life that everyone envied.
Zapisy
I couldn’t understand why so many good people died and I lived on. What was the point? Why couldn’t one of them survive instead of me?
I was forgotten and I wanted to forget myself. I put the bottle to my lips again and drank the rest of the beer. I was in tears as I looked at my ex’s picture. I wonder if she’s happy with him.
I was covered with cuts and bruises. I squinted my eyes against the light falling on my face. I spotted them behind the light source. I knew it was them, even though I couldn’t see their faces.
.A5.