Gdy obudziła się rano była wyjątkowo zamulona, nie pamiętała prawi nic z poprzedniej nocy.
bo czasem jedno „napisz jak będziesz” wystarczy, żeby człowiek zrozumiał, że jeszcze wcale nie przestał czekać.
„I saw strawberry fields in the reflection of your eyes” (miniaturka od @Lunterka_Demon.)
„Czasem, w nocy, gdy patrzyła z zaświatów na las, widziała jej cień chodzący bez celu — niemy, pusty, wolny od bólu i miłości. Bo każda ofiara ma dwa końce: Jednym ocala świat. Drugim — gubi siebie.”
Samotność cicho siada obok, nie pyta, czy może — po prostu jest.
Między drzewami, w których korony odbijały niebo jak lustra, przesuwały się srebrne mgły. Szklany Las, tak go nazywano – miejsce, w którym wszystko było kruche, piękne i niebezpieczne zarazem…
Was I putting my pieces together or hers?
„ — Musisz uwierzyć— strzepnęła ogonem na jego pytanie— w Klan Gwiazdy…— przerwała na chwilę— We mnie… bo ja jestem tutaj— wskazała na rozgwieżdżone niebo.”
Sometimes we just should let things as they are and move on.
Gdy March 7th otworzyła oczy, oślepił ją rażący blask alabastrowo-różowego światła, promieniującego nienaturalnym pulsem…
Dziesiątki tajemnic, czternaście osób i jedno zadanie. Mrok całkowicie pochłonął świat, a oni rozpaczliwie poszukują szczęścia i spokoju. Czas mija, zaczyna go brakować, a zadanie to samo.
[…] Ma w sobie siłę, by dokonać wszystkiego. My musimy ją tylko poprowadzić na dobrą ścieżkę.[…]
Jeśli miałabym komukolwiek wytłumaczyć, jak działa życie, opowiedziałabym mu, o tych wszystkich kroplach, które tak jak my, rodzą się, żyją i umierają.
– Czy to wszystko prawda Rumi? – zapytała zszokowana wysoka dziewczyna w mocno różowych włosach.
