– To był żart który skończył się tragicznie.
huncwotka1971
Lubisz niespodzianki i Huncwotów? Chciałabyś, aby jeden z nich przygotował coś specjalnego dla Ciebie? Teraz może się to spełnić! Wejdź do środka quizu i sprawdź, kto z nich zrobi Ci niespodziankę.
Jesteś moim spokojem, moją równowagą. Moim miejscem, do którego zawsze mogę wrócić, gdy wszystko wokół staje się zbyt trudne do zniesienia. Wiesz, jak wiele znaczy dla mnie ta nasza przestrzeń.
Wzruszający list starszego brata do ukochanej siostry, której już nie ma. Pełen miłości, tęsknoty i niespełnionych obietnic – jak dobranocka, której nie zdążył przeczytać.
Oto historia, która opowiada o tym, jak Huncwoci stali się huncwotami. Prawdziwymi i dobrymi przyjaciółmi.
[…] W sercu zawsze będziesz żyć Nauczyłeś mnie jak wilkiem być […]
Mój dziadek zostawił mi w spadku zagadkę, gdy miałam 8 lat. Dziś jestem dorosła, wykształcona i niezależna. Tylko pytanie co dziadek zostawił mi razem z zagadką?
Glizdogon, Rogacz, Łapa i Lunatyk – są to pseudonimy, którymi posługiwali się Huncwoci. Ale czy zastanawiałeś się kiedyś, jak brzmiałoby Twoje przezwisko, gdybyś był piątym z paczki żartownisiów?
Jesteśmy tylko dziećmi Na popsutym Placu zabaw
„Siostra zawsze powtarzała mu, żeby mieć nadzieję. Nadzieję na lepsze jutro, nadzieję, że będzie dobrze – to było jej motto. Teraz jej nie ma. Czy on w nią nie wierzył? Dlaczego musiała go zostawić?”
W jego oczach wirowały wspomnienia dobrych lat z rodziną, którą stracił. Został sam i nie chciał zrobić czegoś, by być z kimś.
[…] jak mu powiedzieć „kocham cię”? Niby dwa słowa, a jednak tak wiele mogą dać. Potrafią podarować wieczne szczęście i miłość. Ale potrafią podarować też smutek i cierpienie.
Wzgarda… Lecz tylko głupiec gardzi tym ciężarem którego wziąć na słabe nie zdoła ramiona, Rozpacz? … Więc za przykładem trzeba iść skorpiona, co się zabija, kiedy otoczą go żarem
Hej, masz piękny uśmiech, wiesz? Mógłbyś zdobyć nim co chcesz. Ale złamane jest serce twoje, gdy to widzę, łamie się i moje.
Hołd oddany ostatniemu z Huncwotów
„i bleed when I fall down”
Dzieci pełzające po ulicach miały twarze umorusane czymś, co przypominało dżem truskawkowy, ale wiedziałem, że nim nie było. Te dzieci nigdy nie miały go w ustach.
„Nie płacz, nie możesz płakać. Jesteś dziewczyną ~ Jakby to wszystko wyjaśniało ~ prychnęła pod nosem”
„— Spotkamy się jeszcze? — spytał […] — Mam nadzieję — wyszeptała.”
POD KONIEC BOKA NIE PÓJDZIE DO WOJSKA(książki)!!! Quiz Jest oparty na moich poje…. głupich snach (wprowadziłam tu dużo zmian jeśli chodzi o Quiz)
Severus cudem przeżył wojnę. Pozostał nauczycielem, zadziwiając wszystkich ludzi znających go i zaangażował się w doposażanie magazynu św.Munga. Nieoczekiwanie trójka sióstr wplątuje się w jego życie.
„Zwą mnie postrachem tego miejsca. Ale dlaczego?”
,,Ja, Glace Meuntrier przyrzekam pozostać wierną zasadom Huncwotów i aż po grobową deskę pozostać przyjaciółką Remusa Lupina, Petera Pettigrewa, Syriusza Blacka i Jamesa Pottera – oznajmiłam […].
Historia Aleksandra Dębowicza, bowiem wielcy ludzie niosą wielkie historie za sobą…
List Fortuny do Straconego Promyka, bowiem zabłądzili, wszyscy bez wyjątków.
Tyche i jej przygody z trojgiem harcerzy, kumplem Żydem i ogromnym psem to dość satyryczny dramat. Przynajmniej teraz ma jedną damską koleżankę w towarzystwie.
Gdzie Peter łapie okropne przeziębienie, a Tony robi za ojca roku.
„Mężczyzna uśmiechnął się słabo na wspomnienie, a potem odłożył zdjęcie. Westchnął ciężko — chciałbym, by wszystko było jak dawniej.”
Nieważne jakbym chciała czy próbowała, moje życie tu się kończyło. Na tym jednym pałacu, na tym jednym skrawku ziemi, choć świat był setki razy większy.
Człowiek płacze i rozpacza tylko wtedy, gdy ma jeszcze nadzieję. Kiedy nie ma żadnej nadziei, rozpacz przybiera postać przeraźliwego spokoju.
„Rozbrzmiała ostatnia nuta patriotycznej pieśni, gdy nagle rozległa się komenda, a tuż po niej usłyszałam dźwięk wystrzału.”
Nienawiść zaślepia, gniew ogłusza, a ten kto pragnie zaspokoić żądzę zemsty, może przypadkiem napić się goryczy.
Przestanę Cię kochać tylko i wyłącznie wtedy, gdy wydam swoje ostatnie tchnienie, lecz i tak na zawsze zostaniesz w mojej pamięci, kochanie.
” — Istoty te są złote — odparła pani de Rethilde spod parasolki szykownej. — jednak żeby dzieci te kochane nie przepadły gdzieś, gdzie nikt szukać ich nie będzie, wśród natury dzikiej, bezkresnej…”
