❝Dziewczynka tuliła zabawkę do piersi, wciąż besztając głupiego brata. Cóż rzec, jeżeli chłopczyk z taką radością zabrał się za topienie Mimi?❞
Kociakkociak9
❝Biesiada przeciągnęła się do późnego wieczora, gdy zabił dzwon kościelny — wówczas wstano od stołów, od talerzy, ucichły śmiechy, fortepiany i fujarki.❞
❝I ja prawie zwariowałam. To było już tego dnia, gdy słońce wypaliło całe powietrze. Niech pan pomyśli teraz, że skończyło się dopiero w momencie, gdy deszcz zlał i obciążył ziemię.❞
❝Była to nieskończona kraina, kraina żółtej rzeki, szkarłatnych, rozżarzonych pagórków i wiecznie gorącej aury. Wszystko zdawało się ciągle trwać, tak jak naszych sześć miłości — kiedyż to było?❞
❝Słomiana babina umarła, trup nie będzie zrzędzić. Świat pogrąża się w barwach, jakich pragną ludzie niestarzy. Kochają do obłędu. Bo mi chce się tańczyć, najlepiej rock’n’rolla.❞
❝Przykrości co czas jakiś wręcz należy topić w koniaku❞
❝czemuż istnieje cholerstwo znane jako draństwo nieskończone, ubiegające się o nadludzkie prawa w świecie?❞
” — Istoty te są złote — odparła pani de Rethilde spod parasolki szykownej. — jednak żeby dzieci te kochane nie przepadły gdzieś, gdzie nikt szukać ich nie będzie, wśród natury dzikiej, bezkresnej…”
„Danielle zaś, wzięła dłoń Émilie, białą, drobną rękawiczkę na nią wsuwając; a perełka, do delikatnego zakończenia przyszyta, w promieniach słońca błysnęła.”
Dwudziestego grudnia, roku tysiąc osiemset dziewięćdziesiątego dziewiątego, gdy Wileńskie uliczki pochłaniały mrok i mgła, jedną z nich, podążała brązowowłosa dziewczynka o imieniu Audrė.
Piękna, w różowych odcieniach, ze ślicznymi barokowymi zdobieniami i balkonami – taka była kamienica, w której mieszkała i prowadziła jedną z najlepszych kawiarni w mieście ciotka Ada.
Czy tak trudno zatrzymać się na tą jedną minutę? Czy tak trudno spojrzeć na pomnik poświęcony ofiarom wojennym? Czy pamięć o Polsce tak wiele wymaga?
A ja wolę być taka, jaka jestem. I choćby nie wiem co, nie zmienisz tego. Jestem taka i koniec.
(…) Momenty uwiecznione na tamtych zdjęciach, są na wagę złota. Kiedyś były one zwykłe. Teraz są bardzo cenne.
To było dawno. Bardzo dawno. Jeszcze za czasów naszego dzieciństwa. Mieliśmy kolorowy zwyczaj – wieszanie na drzewo kolorowych lampionów.
…Pamiętasz?… Pamiętasz, gdy dałeś mi te piękne kwiaty?…
Zazdrosna. Patrząca cały czas zawistnym wzrokiem. Dlaczego taka byłam? Nie wiem.
Obiecałaś. Obiecałaś, że nikomu nie powiesz.
Hej, chłopaku, czy uważasz, że dziewczyny są gorsze?
Czuję… Pustkę… Cała radość z życia, została mi zabrana.
Twierdzisz, że masz nudne życie? Wbij tu, i zobacz, jakie wariatkowo istnieje wśród moich.
Tak, znowu ta miniaturka z chomikiem, która niesłychanie pasuje do zaborów, krwi i strzelaniny xDDDDDD
Ta miniaturka pasuje niesłychanie do zaborów, krwi i strzelaniny xDDDDDD
Tak miniaturka jest zarąbista xDDDDD
Kociakkociak9