
Możesz udawać, że za mną nie tęsknisz. Możesz udawać, że Cię nie obchodzę. Lecz jedyne czego pragniesz to pocałować właśnie mnie. Och, co za szkoda, że mnie tam nie ma…
Gdybym mógł latać, od razu wróciłbym do domu, do Ciebie. Myślę, że mógłbym zostawić to wszystko, tylko mnie poproś.
Wyszeptaj mi na ucho tajemnice wszechświata, może wtedy uwolnisz mnie od pseudopoezji kiełkującej w mojej głowie.
Rzeczywistość staje się rozmazana, a w mrocznych kątach pokoju zaczynają się ukrywać potwory…
Wzdycham i wzruszam ramionami. Co łączyło mnie z tym człowiekiem? Chyba wszystko co najpiękniejsze.
Zatrać się w czarodziejskiej mocy wyobraźni. Wyczaruj swój świat. Stań się ideałem. Poznaj sens istnienia…
Chstopher zawsze uważał się za ważnego człowieka. Czy było tak w praktyce… w sumie wolał o tym nie myśleć. Jeszcze doszedłby do niewygodnej prawdy. Zostańmy jednak przy jego własnych mniemaniach.
Chyba każde dziecko zna zabawę w „Króla ciszy”. Jednak nie każdy z nas wyciąga z niej jakiekolwiek wnioski. Może chociaż Ty spróbujesz zagrać w to jeszcze raz, bez wpadki?











































