Opowieść o miłości zagubionej w betonowym labiryncie Warszawy, gdzie biel proszku i cienie zdrady pochłonęły blask dawnych obietnic.
„Największym darem, jaki możemy ofiarować innym, jest nasza obecność, bez potrzeby oceniania.”
„Lecz czy ty zrozumiesz? Czy me smutki poczujesz? Czy najbliższym mi będziesz? Czy mym przyjacielem być chcesz?”
Bo każdy z nas nakłada maskę…
Cześć… Chciałabym pogadać. Nie wiem, czy masz czas, pewnie nie, ale mimo wszystko napiszę Ci tą wiadomość […] Ja po prostu dalej będę znosiła ten ból, przecież już się przyzwyczaiłam.
Moje ciało niesione przez rzekę, wokół mej głowy aureola z kwiatów i opadłych liści.
„Nie obiecuj mi niczego, bo mnie już tu nie będzie”
Nie spodziewali się z czym zadarli, tylko przez zwykłe zrządzenie losu. A teraz trzeba chociaż spróbować to wszystko naprawić, mimo że, to nie jest ich winą.
|,,Przepraszam za wszystkie zawody, które Ci sprawiłem, za każde słowo i czyn.”
Lecz nie otworzył ich w Klanie Gwiazdy, a w Mrocznej Puszczy. °•Dlaczego? Dowiecie się czytając kolejne historie Mokrego Ogona i Słodkiej Łapy!•°
Ich miłość była szczera. Każde kocham cię miało znaczenie. Każde kocham cię musiało zasłużyć na wypowiedzenie. Każde kocham cię miało swoją historię.
Znalazłam cię w pustym stojącego polu – w polu, o które nikt już nareszcie nie walczy.
Nawet jeśli wiara moja kiedyś osłabnie… Będę o tobie pamiętać, zawsze…
,,Odszedłeś ode mnie, ale u mnie będzie już dobrze.”
Młody wilk widzi duchy i zmory, które zwiastują nadchodzące niebezpieczeństwo. Czy wataha uwierzy w jego wizje, zanim będzie za późno?
„Chciała, by ten pocałunek trwał już na zawsze, bez przerwy…”
[…] Od zawsze byłam rozpieszczona i bogata. Jako nastolatka wyjeżdżałam na drogie wyjazdy, chodziłam w najdroższych markowych ubraniach i byłam uwielbiana przez wszystkich. […]
Pół roku po samobójstwie 17-letniej Lary Gonzalez niektórych mieszkańców niewielkiego miasteczka spotyka seria dziwnych wydarzeń, które sugerują, że Lara wiedziała znacznie więcej, niż mogliby sądzić.
