— Nie obchodzi mnie to. […] Nic już mnie nie obchodzi. Liczyły się tylko moje kocięta, ale ich już nie ma.
— Zapomniałeś o mnie, jakbym zniknęła, czy to takie złe, że chciałam Cię kochać? […] Weź moje serce, rozłóż je na części, baw się nim. Jest już niepotrzebne, bo przecież złamane.
„Nie zostawiaj mnie! – rozległo się, a echo odbiło te słowa po długich tunelach, aż wreszcie całkowicie zamilkło”
Młoda, niewinna szlachcianka ginie w tajemniczych okolicznościach, a zabiegający niegdyś o jej rękę Alonso poznaje kogoś, kto wydaje się wiedzieć więcej…
„Gwiazdy nigdy nie kłamią, Płonąca Paproci…”
Nie jestem specjalistką od ludzi, ale jednego jestem pewna. Nikt nie chciałby żyć w Obozie Herosów nieuznany.
Dziewczyna, która była odrzucana przez ludzi w jej otoczeniu znalazła kogoś, który okaże się być kimś więcej niż przyjacielem.
— Księżyc szykuje zemstę szkarłatną, niczym krew[…] Czas chwil pięknych jak kwiat róży się kończy, a zastąpi go strach.
Kendra i Seth Sorensonowie już dawno udowodnili, że świat jest bezpieczny, dopóki oni stoją na straży. Ale co się stanie, kiedy ich zabraknie?
Patrzysz w przeszłość do pięknych wspomnień. I nagle widzisz. Kompleks poety stoi w drzwiach.
[…] Miałam czternaście lat kiedy moi rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Siedziałam wtedy z nimi w pojeździe. Wracaliśmy z feryjnego wyjazdu w góry. Miałam duże szczęście, że przeżyłam. […]
Powiedz mi, że jestem wystarczająco dobra.
[…] Jej oczy niekontrolowanie się rozszerzały. Białkówki stawały się coraz bardziej czerwone. Oddech dziewczyny przyspieszył. Najgorsze jednak było to, że reszta jej ciała była nieruchoma. […]
W pokoju dziewczyny panował mrok i cisza. Złowrogie dźwięki zza okna rwały się do pokoju jak do złota. Natomiast przez drzwi, lekko uchylone, słychać było cichy szept kruczowłosego chłopaka.
Wyczerpany z bezsilności, powędrował do wyjścia z tuneli. Jednak kiedy włożył głowę do środka, usłyszał charczenie i syczenie zbliżające się w jego stronę.
A zemsta bywa słodka – czy warto było ciąć?
Jesteś moim spokojem, moją równowagą. Moim miejscem, do którego zawsze mogę wrócić, gdy wszystko wokół staje się zbyt trudne do zniesienia. Wiesz, jak wiele znaczy dla mnie ta nasza przestrzeń.
Jesteśmy tylko upadłymi aniołami, które żyją w świecie pełnym bólu i krzyku.
