Wiosna nadchodzi Pięknem kwiatów uwodzi A we mnie tak pusto Lęk mnie budzi przed szóstą
Tyle, że nie każdy kogo spotkasz, będzie dobry Czasami natrafisz na motyle, a czasami na kobry
Chciałaś, żebym wyszła na ludzi Ja wychodzę co najwyżej za drzwi
Czas sprawia, że pojawiają się nowe To jak odklejanie plastra znów i znów
Pamiętam, jak bardzo się bałam szkoły Bo woleli śmiać się, niż zrozumieć
To ciepło, kiedy on dotyka mojej ręki…
A w tym lutym Będę żyć z sercem lodem skutym
Zabierz tę miłość, przez nią nie mogę spać.
On nie zasługuje na to, by tęsknić za nim .
W ręku trzyma nóż Jego koniec już tuż tuż
Czasem słyszę w sobie płacz dziecka głośny Zostawionego w środku wielkich spraw
Mówiłam, ale nikt nie słuchał Jak odzyskać spokój ducha?
W swojej własnej głowie nie czuł się bezpiecznie.
Miasto rozbija swoje mroczne pajęczyny Ludzie mają ze smutkiem zaręczyny
A wiec ja ogarniam życie na szybko, w amoku Szczęśliwego nowego roku
Trudno kochać kogoś, nie kochając samego siebie.
Tak szybko stałeś się najważniejszy, ciebie kocham, choć nie umiem
Mówiłeś, że cenisz, iż staram się widzieć w innych dobro Więc czemu ty nie widziałeś go we mnie?
„Zawsze chciałam dla ciebie dobrze, choćby swoim kosztem. Duszę bym sprzedała, żeby tobie było lepiej. Choć mi samej było bardzo źle.”
Co jeśli nie zdobędę tych chmur? Co jeśli zatrzyma mnie mur?
Zapach fajek dobrze mi się kojarzył Bo znałam chłopca, który dużo marzył
Nie zawsze warto słuchać naszej głowy. Czasami bywa dla nas bardziej okrutna niż inni ludzie.
Znowu dorosłość mnie rozczarowała I znowu chciałabym być mała
Może sama do nich napiszę Przerwę tę ciszę
Idzie śmierć pustą drogą Stawia kroki z wielką trwogą
Przestaję oddychać na moment Boli do przejścia każdy kilometr
Bo ja mimo to – wierzę Ale swojego życia już nikomu nie powierzę
Poznałam chłopca, który miał piękne oczy. I miały one najróżniejsze kolory w zależności od jego humoru i sytuacji, ale najczęściej były one zalane łzami.
Niby beztrosko żyję, A jednak swe uczucia kryję
Kto igra z ogniem, ten sam się sparzy. Próbowałeś sprzedać duszę, więc zło cię naznaczy.
Kobieta, która była w mym sercu Nie chciała czytać moich wierszy
Teraz wiem, że moja samoocena Zależy tylko i wyłącznie Ode mnie I to jest najgorsze
PaniParanoiczka