Czas sprawia, że pojawiają się nowe To jak odklejanie plastra znów i znów
Pamiętam, jak bardzo się bałam szkoły Bo woleli śmiać się, niż zrozumieć
To ciepło, kiedy on dotyka mojej ręki…
Zabierz tę miłość, przez nią nie mogę spać.
On nie zasługuje na to, by tęsknić za nim .
Czasem słyszę w sobie płacz dziecka głośny Zostawionego w środku wielkich spraw
Mówiłam, ale nikt nie słuchał Jak odzyskać spokój ducha?
W swojej własnej głowie nie czuł się bezpiecznie.
Mówiłeś, że cenisz, iż staram się widzieć w innych dobro Więc czemu ty nie widziałeś go we mnie?
„Zawsze chciałam dla ciebie dobrze, choćby swoim kosztem. Duszę bym sprzedała, żeby tobie było lepiej. Choć mi samej było bardzo źle.”
Zapach fajek dobrze mi się kojarzył Bo znałam chłopca, który dużo marzył
Nie zawsze warto słuchać naszej głowy. Czasami bywa dla nas bardziej okrutna niż inni ludzie.
Idzie śmierć pustą drogą Stawia kroki z wielką trwogą
Poznałam chłopca, który miał piękne oczy. I miały one najróżniejsze kolory w zależności od jego humoru i sytuacji, ale najczęściej były one zalane łzami.
Zapraszam do zabawy!
Kobieta, która była w mym sercu Nie chciała czytać moich wierszy
Przez nią tracę nadzieję, jest parszywa Zapytasz jak się nazywa? Mara nocna Co odwiedziny przychodzi bardziej mocna
To nienormalne ile potrafię przepłakać. Jak już rzucamy cytatami, to mówi się, że człowiek pod wpływem zdarzeń uczy się uginać, nie łamać. A ja i tak łamię się za każdym razem.
Nie trzyma mnie tu nic Chce w końcu wolna być Nie chce tylko o tym śni
Twoja mina była krzywa Ale kiedy mnie zobaczyłaś Twoje oczy rozbłysły A na usta wkradł się uśmiech
Jeszcze będzie pięknie Choć już przykrywał mnie piach Modlę się z nadzieją, że nie zmięknę Wspominam te dobre chwile w snach
Płaczę na wesoło Uśmiecham się na smutno Upijam sie na trzeźwo Kocham nienawidząc
Rozumiem cię, wiem jak to jest być złamaną Kiedy przejmujesz się każdą raną
Nie chcę oglądać sama tych gwiazd Nie chcę spoglądać w inne oczy, niż twoje
Ktoś kiedyś powiedział Strach powoduje, że nie żyjesz życiem Żyjesz w swoim umyśle I chyba za bardzo Wzięłam to do serca
Już nie pytam, jak się czujesz Już mnie czule nie obejmujesz
I’m sorry.
Wyrządziłam ludziom dużo krzywdy Choć próbuję, to jej nie odwrócę nigdy
Proszę, wróć do domu Wyrzuć śmieci I marzenia z kieszeni Stwórzmy nowe
A co jeśli przyjdzie nam nazwać to, co między nami? Czy wtedy będziesz chciał uciec, bo nie jesteś gotowy?
– Przepraszam. – Przepraszać, to możesz sobie gościa, którego walnąłeś z bara na ulicy. Nie osobę, której wbiłeś ten nóż w serce i obracałeś jak tylko chciałeś.
PaniParanoiczka