Jeszcze będzie pięknie Choć już przykrywał mnie piach Modlę się z nadzieją, że nie zmięknę Wspominam te dobre chwile w snach
Zapraszam do oglądania. Mam nadzieję, że się spodobają.
Przepraszam, drogie serce Żem Cie oddała w złe ręce
Nie chcę oglądać sama tych gwiazd Nie chcę spoglądać w inne oczy, niż twoje
Już nie pytam, jak się czujesz Już mnie czule nie obejmujesz
Wyrządziłam ludziom dużo krzywdy Choć próbuję, to jej nie odwrócę nigdy
Proszę, wróć do domu Wyrzuć śmieci I marzenia z kieszeni Stwórzmy nowe
Czasem spotykasz ludzi i od razu dają ci zrozumienie i bezpieczeństwo. Przy których myślisz, że zdążysz. Że będziesz wiecznie młody lub młoda, że świat się dla was zatrzyma.
– Przepraszam. – Przepraszać, to możesz sobie gościa, którego walnąłeś z bara na ulicy. Nie osobę, której wbiłeś ten nóż w serce i obracałeś jak tylko chciałeś.
Nudzi Ci się? Udaj się ze mną na wyjątkową, jesienną wycieczkę!
Byłam ślepa na to, że na mnie nie zasługujesz. Powinnam być czasem niedokonanym w twoim życiu, ale ja chciałam walczyć. I teraz tego żałuję.
Weź złap mnie za ręce I nie zostawiaj już nigdy więcej
Gdybym była czymś lepszym, może kamieniem Ciekawe czy spojrzałbyś na mnie łaskawszym spojrzeniem
Jakbym przeżyła o jedno rozczarowanie za dużo.
I tak będzie aż do końca Sam będę oglądać zachody słońca
To nie tak, że nienawidzę tego kraju. Ba, nie nienawidzę nawet tego miasta. Ja nienawidzę ludzi. Niech ten nie piekielny ogień, a mój własny, pochłonie wszystko i wszystkich.
Zostanę zwykłym, szarym dorosłym bez ambicji, no przykro
Me nogi bolą bardziej z każdym dniem Ta miłość była tylko snem
Choć minął czasu szmat Dotrzymam obietnicy sprzed lat
Nie chcę cierpieć już nigdy więcej Ale to nieuniknione jak ta jesień
Ucieczka