I see you, you on the edge of your seat. Ain’t you got some place to be? Was hoping the suspense would kill you. Tell me, how would you begin?

— Nawet za dziesięć lat, jeśli nie znajdziesz kogoś. Obiecuję, będę w pobliżu. Bo jesteś moim wszystkim.
Dziewczyna po upadku naprawdę wyglądała jak kropla krwi na tle białych klifów.
Skaczemy przez kałużę po kamieniach, a z każdym krokiem jeden kamień tonie.
Do Riverdale powraca rodzina Moore. Stephanie zaczyna uczęszczać do najbliższej szkoły, w której spotyka przyjaciół z dzieciństwa. Jednak Jughead wręcz jej nie cierpi. Co musiało się wydarzyć?
Życie jest czymś pięknym, a śmierć… Miłosierdziem? Nie. Nikt nie ma prawa decydować o czyimś życiu, ale czy na pewno?
– Zostaw mnie, Mendes – próbuję się wyrwać, ale on przyciąga mnie do siebie i łączy nasze usta.
To Ty, kochanie i mam słabość do sposobu, w jaki się poruszasz. I mogę próbować uciekać, ale to byłoby bezcelowe. Obwiniam o to Ciebie, jeden dotyk i zrozumiesz, że nigdy już nie będę taka sama.
Nie potrafię zmusić moich ust do powiedzenia słów, które chcą wypowiedzieć do Ciebie. Muszę Ci powiedzieć, jak się czuję kiedy widzę nas razem na zawsze. W moich snach jesteś ze mną.
Could be the last night ever. Could be the last night we’re apart. Got my name on this treasure.
Przez lata nakłaniana do zmiany, zmuszana do czynów, których nie chciała popełniać w końcu ulega, poddając się woli rodziny…
,,Historia o tej czwórce jest przekłamana. Wykreślono mnie z niej. A to dużo zmienia… Chcesz się przekonać?”
Biegnij, nie zatrzymuj się. Skręć w lewo. Miń czerwony budynek i zbiegnij schodami w dół. Z nikim nie rozmawiaj. I pamiętaj: kocham Cię i zrobię wszystko, by jeszcze raz dotknąć Twoich ust.
On czuje się szczęśliwy tylko przy niej, ona wie, że z nim nic jej nie grozi…
Hej, panie policjancie. Nie chcę żadnych kłopotów. Czemu chcesz się na mnie drzeć? Chcę tylko rzucić się na podłogę.
Wszystko dzieje się przypadkiem i czasem rzeczy, których najmniej się spodziewamy stają się częścią naszej rzeczywistość…
– Nie powinno cię tu być, niczego się wczoraj nie nauczyłaś? – zapytał Damon zbliżając się do mnie wolnym krokiem.
Jestem zły w miłości i wiesz, że skłamałbym, gdybym powiedział, że jesteś tą, która mogłaby mnie naprawić.
❝On był jak zwykła, biała kartka. Niezapisana. Historia miała się dopiero zacząć. Dopiero miał się podnieść długopis. Znaleźć blisko kartki. Zapisać pierwsze słowa…❞
— Co jeśli twoje marzenia i radość z życia przerwałby wypadek? Co, jeśli zobaczyłbyś własną śmierć? Potrafiłbyś się pogodzić z brakiem kogoś, kogo kochałeś nad życie?
Jesteśmy sztuką, kochanie.- Co mam przez to rozumieć? Zdradź mi swoją tajemnice. Chętnie posłucham. Czemu jesteś taki nie czuły? Czemu jesteś niedostępny? Czemu jesteś takim cholernym dupkiem?
„Nadzieja to dobra rzecz, może najlepsza ze wszystkich, a to co dobre, nigdy nie umiera.”
Gdy nastoletnia Mary budzi się w tajemniczym pokoju, jedyne co pamięta to imię. Z czasem poznaje grupę nastoletnich czarodziejów, chcąc zgłębić tajemnicę, jaką kryje mroczny budynek…
Zabawne, ile mogą zmienić chwile, które już przeszliśmy w teraźniejszości. Zabawne, ile wątków powtarza się w historii, a ile dzieje się ten jeden jedyny raz. Zabawne, ile jeden wieczór może zmienić.
Madeleine Lacroix to uczennica akademii Beauxbatons. Została wybrana do reprezentowania szkoły w turnieju trójmagicznym. Jej celem było nie zawieść bliskich, ale czy będzie to jej priorytetem?











































