„Już nawet wolałbym, żeby w takim stanie zobaczyły mnie współlokatorki, krzyknęły, że to tylko żart i śmiałyby się ze mnie do końca roku. Ważne tylko, żeby Margarita żyła.”
„Już nawet wolałbym, żeby w takim stanie zobaczyły mnie współlokatorki, krzyknęły, że to tylko żart i śmiałyby się ze mnie do końca roku. Ważne tylko, żeby Margarita żyła.”
Nigdy więcej tu już nie zasnę Drzwi koszmarom na dobre zatrzasnę
,,[…]A wieczorem, gdy świat cichnie/W kocu, by nie tonąć w zimnie/Znów ucieknę z tego świata[…]”
Sen, który wrócił po latach, znów prześladuje Hyejin. Jednak okazuje się, że jego powrót to jedynie wstęp do historii, jaką dzieli z tajemniczym Chaosem.
Każdy ogród wyobraźni skrywa w sobie prawdziwe sekrety i zdarzenia.
„Jesteśmy z tego samego materiału co nasze sny” mówią. W takim razie, skąd biorą się nasze koszmary?
W pamiętniku pisze to co nie umiem wypowiedzieć, bo jest to zbyt obraźliwe, albo po prostu nie mam komu, więc kartki mnie słuchają. Bo w pamiętniku pisze wszystko…
„[…]I pomóż mi przejść przez snu bramę/Bym wydostał się na jawę…[…]”
“Mogą nas nazywać szaleńcami, to i tak nas nie zmieni. O marzenia i wolność, warto walczyć.“
chciałbym podziękować ludziom, którzy przez życie całe mnie kontrolowali. wszakże dzięki nim odnalazłem wolność i mogłem być sobą, buntując się przeciw szablonom społecznym.
Doskonałość jest zimna i boi się zbliżenia.
,,Bo co dobrego może być z tego, gdy anioł i demon zaczną walczyć w umyśle dziewczyny, która nawet nie jest tego świadoma, że kontrole nad jej snami, mają ludzie, których już nie ma na tym świecie?”
Wyjął z koszyka słoik z różową mgiełką. Otworzył go przy twarzy Aileen. Mgiełka przez chwilę latała nad jej głową, a potem wchłonęła się w jej skórę.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
